прыгавор, прысуд, суд; вырак (абл.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

verdict

[ˈvɜ:rdɪkt]

n.

1) прысу́д прысяжны́х, вэрды́кт -у m.

a verdict of “Not guilty” — прысу́д “Не вінава́ты”

2) пастано́ва f., рашэ́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

conviction [kənˈvɪkʃn] n.

1. перакана́нне

2. упэ́ўненасць, перакана́насць;

in full conviction з по́ўнай упэ́ўненасцю

3. law асуджэ́нне, прысу́д, прызна́нне вінава́тым

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

skazujący

асуджальны; абвінаваўчы;

wyrok skazujący — абвінаваўчы прысуд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Réchtsspruch

m -(e)s, -sprüche прысу́д, судо́вае рашэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Úrteilsspruch

m -(e)s, -sprüche прысу́д, рашэ́нне суда́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

vollstrécken

vt юрыд. выко́нваць, прыво́дзіць у выкана́нне (прысуд)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sentence​2 [ˈsentəns] v. (to) прыгаво́рваць, прысуджа́ць, асу́джваць (выносіць прысуд);

He was sentenced to life imprisonment. Яго прыгаварылі да пажыццёвага зняволення.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

adjudication

[əˈdʒu:dɪkeɪʃən]

n.

1) прысу́д -у m.

2) пастано́ва су́ду

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

osądzenie

н.

1. асуджэнне, прысуд;

2. гл. osąd

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)