нясу́чы

1. прич. несу́щий;

2. прил., тех. несу́щий;

~чая пло́скасць — несу́щая пло́скость;

~чая канстру́кцыя — несу́щая констру́кция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узро́вень, -ро́ўню, мн. -ро́ўні, -ро́ўняў, м.

1. Гарызантальная плоскасць, якая з’яўляецца мяжой вышыні чаго-н.

У. вады ў рацэ.

На ўзроўні мора.

2. Ступень велічыні, развіцця, значнасці чаго-н.

Жыццёвы ў.

У. механізацыі гаспадаркі.

На ўзроўні лепшых сусветных стандартаў.

◊

На ўзроўні, у знач. вык. (разм.) — адпавядае неабходным патрабаванням.

Лекцыя была на ўзроўні.

|| прым. узро́ўневы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ébene

f -, -n

1) раўні́на

2) пло́скасць

schíefe ~ — нахі́леная пло́скасць

◊ auf die schíefe ~ kómmen* — пакаці́цца па нахі́ленай пло́скаці

auf höchster ~ — на высо́кім узро́ўні

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

стушава́ць, ‑шую, ‑шуеш, ‑шуе; зак., каго-што.

1. Спец. Тушуючы, зрабіць паступовым і непрыкметным пераход ад цёмнага да светлага. Стушаваць плоскасць.

2. перан. Разм. Зрабіць менш прыкметным, выразным; згладзіць. Час стушаваў Петрусёва гора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нахі́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад нахіліць.

2. у знач. прым. Які адхіляецца ад вертыкальнага і гарызантальнага становішча. Нахіленая плоскасць. □ Неўзабаве з люка па нахіленай рашотцы на.. канвеер з грукатам пасыпаліся адліўкі. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АБЕРО́Н,

спадарожнік планеты Уран. Дыяметр 1460 км, сярэдняя адлегласць ад цэнтра планеты 587 тыс. км. Плоскасць арбіты Аберона амаль перпендыкулярная плоскасці арбіты Урана. Адкрыў у 1787 У.Гершэль.

т. 1, с. 21

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

контррэлье́ф

(ад контр- + рэльеф)

заглыбленая ў плоскасць выява; від рэльефу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Niveau

[ni'vo:]

n -s, -s

1) узро́вень, гарызо́нт, пло́скасць

2) тэх. ватэрпа́с, грунтва́га

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ро́ўніца ’равеснік, раўня’ (ТСБМ; маладз., Янк. Мат.; ушац., Нар. лекс.), ’злёгку скручаная пасма валакна, з якой вырабляецца пража’ (ТСБМ), ’плоскасць, роўнасць, пласкаватасць’ (Байк. і Некр.), ро́ўніца/ру́ніца ’раўніна’ (дзятл., Жыв. сл.). Рус. алан., смал., варон. ро́вница ’аднагодак’. Бел.-рус. ізалекса. Да роўны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

квадра́нт, ‑а, М ‑нце, м.

1. У матэматыцы — чацвёртая частка круга.

2. Любая з чатырох абласцей (вуглоў), на якія плоскасць дзеліцца дзвюма ўзаемна перпендыкулярнымі прамымі.

3. Старадаўні вугламерны астранамічны прыбор, які служыў для вызначэння вышыні нябесных цел.

4. Прылада для наводкі гармат.

[Ад лац. quadrans, quadrantis — чвэрць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)