сяку́чы, ‑ая, ‑ае.
Спец.
1. Які адсякае, перасякае што‑н. Сякучая плоскасць.
2. у знач. наз. сяку́чая, ‑ай, ж. Прамая лінія, якая перасякае крывую ў двух ці болей пунктах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)