Пячка́р (печка́р) ’пячнік’. Ад пе́чка (гл. печ) па тыпу лажкар ’майстар па вырабу ложак’ і пад., параўн. аналагічнае балг.печка́р ’чалавек, які робіць ці рамантуе печкі’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Раска́хліваць ’напальваць празмерна’ (мсцісл., Юрч. Вытв.). Прэфіксальна-суфіксальнае ўтварэнне ад ка́хля, звычайнай дыялектнай рэалізацыі ка́фля (гл.). Семантычны ланцужок можа выглядаць наступным чынам: ’кафля’ → ’печка з кафлі’ → ’празмерна напальваць (печку).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Манга́л ’жароўня’ (РБС). З польск.mangał або з рус.манга́л ’тс’, якія з крым.-тат., азерб., туркм.maηgal < араб.manḳal ’пераносная печка’ (Заянчкоўскі, PF, 18 (1964), 169; Фасмер, 2, 567).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прапалі́ццасов.
1. проже́чься;
дзі́рка ~лі́лася — ды́рка прожгла́сь;
2. протопи́ться;
у пе́чы ~лі́лася — пе́чка протопи́лась
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гала́ндскі hólländisch, níederländisch;
гала́ндская мо́ва das Hólländische, die hólländische Spráche;
гала́ндская пе́чка Kachelofen m -s, -öfen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
духавы́в разн. знач. духово́й;
д. арке́стр — духово́й орке́стр;
~ва́я стрэ́льба — духово́е ружьё;
~ва́я — пе́чка духова́я печь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
буржу́йка, ‑і, ДМ ‑жуйцы; Рмн. ‑жуек; ж.
Разм.
1.Жан.да буржуй.
2. Невялікая чыгунная печка. Прыйшоў [Габрусь] у будку, падкінуў паленца-другое ў «буржуйку».Шынклер.Партызанскія майстры зашклілі вокны, нарабілі табурэтак, столікаў, паставілі буржуйку, навазілі дроў, падвесілі да столі лямпы — і школа была гатова.Няхай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перадапо́шні, ‑яя, ‑яе.
Які папярэднічае апошняму, другі ад канца. Праз тыдзень пасля гэтай гутаркі Алесь, Крушына, Печка і Трайны — у чарговай перадапошняй групе няхворых — выйшлі з-за лагерных дратоў.Брыль.І вось я, Васіль Падлескі, студэнт перадапошняга курса сельскагаспадарчага інстытута, прыехаў у палескую глуш, у вялікае сяло.Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэфле́ктар, ‑а, м.
1. Увагнутае люстра для адбіцця светлавых або цеплавых праменяў. Кінааператары здымалі вячэрнюю Маскву. Яркае святло рэфлектараў сляпіла.Савіцкі.«Магчыма, грэлкі давалі мала цеплыні, — крыху збянтэжана думаў я, — электрычная печка з рэфлектарам пройме да самых касцей».Паслядовіч.
2. Тэлескоп, у якім адлюстраванне атрымліваецца пры дапамозе ўвагнутага люстра.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стая́кI, -ка́м., спец. стоя́к;
драўля́ны с. — деревя́нный стоя́к
стая́кII, -ка́м., обл. (печка) голла́ндка ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)