перечу́вствовать сов. (пережить) перажы́ць; (испытать) зве́даць, зазна́ць; (перенести) перане́сці; (почувствовать) адчу́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

überlében

1.

vt

1) перажы́ць (чалавека, славу)

2) перажы́ць, зазна́ць, перане́сці

3) перажы́ць, дажы́ць, вы́жыць

2.

(sich) аджы́ць

das hat sich überlébt — гэ́та аджыло́ свой век

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

трыву́шчы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Вынослівы, вельмі трывалы. Чалавек вельмі трывушчы, шмат чаго можа перажыць. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ператрыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Перажыць, перацярпець многае. Вайну і пасляваенную разруху ледзь ператрывалі. Лось.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перабі́цца², -б’ю́ся, -б’е́шся, -б’е́цца; -б’ёмся, -б’яце́ся, -б’ю́цца; зак. (разм.).

Сяк-так перажыць некаторы час у нястачы.

П. да зарплаты.

|| незак. перабіва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

З вады на хлеб, або на квас п. (жыць бедна, галадаючы; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вы́быць ’перажыць, выцерпець; адысці з пэўнага месца’ (КЭС, лаг.; Шн., 2). Да быць ’знаходзіцца’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перажыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. перажыць.

2. за каго-што і без дап. Хвалявацца, нервавацца з прычыны чаго-н., быць у стане душэўнага неспакою ў

сувязі з чым-н.

Пасварылася з суседкай, а цяпер перажываю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адгарава́ць (перажыць шмат гора) erlében vt; dúrchmachen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

потерпе́ть сов.

1. (некоторое время) пацярпе́ць, (долго) папацярпе́ць;

2. (подвергнуться чему-л.) пане́сці, пацярпе́ць, (долго) папацярпе́ць, перажы́ць;

потерпе́ть неуда́чу пацярпе́ць няўда́чу;

потерпе́ть убы́тки пане́сці стра́ту;

потерпе́ть несча́стье перажы́ць няшча́сце.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́нач, прысл.

Разм. На працягу ночы. Красуцкі тут жа падняўся з парога, пачаў разбіраць цэнтрыфугу, каб перажыць ды высушыць занач. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)