tote

[toʊt]

v.t.

ве́зьці, пераво́зіць; не́сьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

КУР’Е́Р

(франц. courrier ад лац. curro бягу),

1) службовая асоба, якая развозіць спешныя даручэнні. Дыпламатычны К. — супрацоўнік Міністэрства замежных спраў, які перавозіць дыпламатычную пошту.

2) Пасыльны ва ўстанове, які разносіць службовыя паперы. Напр., К. рэдакцыі.

т. 9, с. 49

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пераво́з, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. перавозіць — перавезці.

2. Месца пераправы цераз раку, возера на пароме, лодцы і пад. Прыціх натоўп на перавозе: шафёры, цеслі, рыбакі. Вялюгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ры́кша ’чалавек, які запрогшыся ў каляску, перавозіць седакоў і грузы’ (ТСБМ). З япон. (dzin) rikisia праз пасрэдніцтва рускай, параўн. рус. ри́кша ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

транспартава́ць

(лац. transportare)

перавозіць з аднаго месца ў другое (напр. т. жывёлу, т. фрукты).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вазні́ца, ‑ы, м.

Той, хто перавозіць на конях пасажыраў; рамізнік, фурман. Вазніца паглядзеў на седака і шыбчэй пагнаў каняку. Гартны. Левандоўскі наняў вазніцу, яшчэ дапамог мне залезці ў фаэтон, і мы адправіліся. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Канве́ер ’транспарціровачны пас, прыстасаванне для перамяшчэння вырабаў ці грузаў’ (ТСБМ). З рус. мовы, куды ў 30‑х гадах XX ст. з англ. conveyer ’транспарцёр’, convey ’перадаваць, перавозіць’ (Шанскі, 2 (К), 248).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

convey [kənˈveɪ] v.

1. перадава́ць (паведамленні, думкі), паведамля́ць, выяўля́ць

2. пераво́зіць, перапраўля́ць

3. law перадава́ць (права, маёмасць каму-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

verfráchten

vt

1) (за)фрахтава́ць

2) пераво́зіць (тавары)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hinüberfahren

*

1.

vt пераво́зіць

2.

vi (s) пераязджа́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)