пераво́зіць гл. перавезці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пераво́зіць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пераво́жу пераво́зім
2-я ас. пераво́зіш пераво́зіце
3-я ас. пераво́зіць пераво́зяць
Прошлы час
м. пераво́зіў пераво́зілі
ж. пераво́зіла
н. пераво́зіла
Загадны лад
2-я ас. пераво́зь пераво́зьце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пераво́зячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пераво́зіць несов. перевози́ть; (через реку — ещё) переправля́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераво́зіць, ‑вожу, ‑возіш, ‑возіць.

Незак. да перавезці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераво́зіць (што-н.) befördern vt, transportíeren vt; (каго-н.) (hin)ǘberführen vt, (hin)übersetzen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пераве́зці, -вязу́, -вязе́ш, -вязе́; -вязём, -везяце́, -вязу́ць; -вёз, -ве́зла; -вязі; -ве́зены; зак., што.

1. Перамясціць, везучы цераз якую-н. прастору.

П. цераз раку.

2. Везучы, даставіць з аднаго месца ў другое.

П. дзяцей на дачу.

|| незак. пераво́зіць, -во́жу, -во́зіш, -во́зіць.

|| наз. пераво́з, -у, м. і пераво́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

|| прым. пераво́зачны, -ая, -ае і пераво́зны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Перавозачныя сродкі.

Перавозны пункт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перевози́ть​I несов. пераво́зіць;

перевози́ть пу́тников че́рез ре́ку пераво́зіць падаро́жнікаў це́раз раку́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

транспарта́бельны, -ая, -ае.

Такі, які (якога) можна перавозіць, транспартаваць.

Т. хворы.

|| наз. транспарта́бельнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ваза́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Той, хто перавозіць грузы на конях.

|| прым. ваза́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ры́кша, -ы, мн. -ы, рыкш і -аў, м.

У краінах Паўднёва-Усходняй Азіі: чалавек, які, запрогшыся ў лёгкую двухколавую каляску, перавозіць седакоў і грузы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)