дамінава́ць

1. (пераважаць) dominíeren vi, vórherrschen vi;

2. (узвышацца над мясцовасцю, панаваць) empórragen vi; thrónen vi (над чым-н. über A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дамінава́ць

(лац. dominari)

1) пераважаць, панаваць, быць асноўным (напр. у карціне дамінуе чалавечая фігура);

2) узвышацца над навакольнай мясцовасцю (напр. гара дамінавала над горадам).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

prevail [prɪˈveɪl] v.

1. (in/among) пераважа́ць, прэвалі́раваць

2. fml (against/over smth.) адо́лець, асі́ліць (што-н.); перамагчы́, узя́ць верх (пра меркаванні, погляды)

3. : prevail on/upon smb. to do smth. fml перакана́ць каго́-н. зрабі́ць што-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

dominować

domin|ować

незак. кніжн. дамінаваць, пераважаць; панаваць;

wieża ~uje nad miastem — вежа ўзвышаецца над горадам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

улада́рыць высок.

1. hérrschen vi (над кім-н. über A) (панаваць); behérrschen vt;

2. (быць вышэй, узвышацца) dominíeren vi, vt, überrágen vt; vórherrschen vi (пераважаць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

przeważać

przeważa|ć

незак.

1. пераважваць;

2. пераважаць, перасягаць, перавышаць;

w klasie ~ją dziewczęta — у класе пераважаюць дзяўчаты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Спіра́ць 1 ‘перыць’ (Сцяшк. Сл.; слонім., Сл. ПЗБ). Да перыць, праць з галоснай у ступені падаўжэння.

Спіра́ць 2 ‘спіхваць, зганяць’ (Нас.), ‘сціскаць (ад холаду)’ (шчуч., Сл. ПЗБ), ст.-бел. спирати ‘адвесці ад уладання, пазбавіць правоў’, ‘не пагаджацца, пярэчыць’ (Ст.-бел. лексікон). Паводле Брукнера (442), адбыўся перанос дзеяння з фізічнага ў маральны план, у выніку апошняе значэнне стала пераважаць, параўн. спіра́цца ‘спрачацца, супраціўляцца’ (Нас., Ласт.), ‘вясці слоўную спрэчку’ (Варл.), ст.-бел. спиратися ‘спрачацца, пярэчыць’ (Ст.-бел. лексікон), гл. спор 2. Апошняе значэнне ўжо праславянскае, параўн. укр. спира́тися ‘спрачацца, праяўляць упартасць’, польск. spierać się ‘тс’, ст.-слав. пьрѣниѥ ‘спрэчка’ і інш. Усё да перці, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

królować

królowa|ć

незак.

1. цараваць; караляваць;

Jagiello ~ł Polakom — Ягайла быў польскім каралём;

2. панаваць, першынстваваць;

3. пераважаць, панаваць, узвышацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

подавля́ть несов.

1. (усмирять) душы́ць; (огонь, огневые точки и т. п.) падаўля́ць;

подавля́ть восста́ние душы́ць паўста́нне;

подавля́ть ого́нь проти́вника воен. падаўля́ць аго́нь праці́ўніка;

подавля́ть огневы́е то́чки врага́ воен. падаўля́ць агнявы́я пу́нкты во́рага;

2. перен. (заглушать) заглуша́ць, прыглуша́ць;

подавля́ть жела́ние заглуша́ць жада́нне;

подавля́ть своё возмуще́ние заглуша́ць (прыглуша́ць) сваё абурэ́нне;

3. перен. (угнетать) прыгнята́ць; (ошеломлять) ашаламля́ць, агало́мшваць;

тишина́ подавля́ла его́ цішыня́ прыгнята́ла яго́;

4. (превосходить) (намнога) пераважа́ць;

подавля́ть проти́вника вое́нной те́хникой (намно́га) пераважа́ць праці́ўніка вае́ннай тэ́хнікай;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панава́ць

1. (мець уладу) hérrschen vi (над кім-н. чым-н. über A);

2. (узвышацца над чым-н.) dominíeren vi, vt, überrágen vt; vórherrschen vi; vórwiegen* vi, die Óberhand háben (пераважаць);

3. разм. (жыць у раскошы) ein müßiges Lében führen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)