коси́ца

1. уменьш. ко́ска, -кі ж.;

2. (прядь волос) па́сма, -мы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ку́дзер, ‑а, м.

Разм. Кучаравая пасма валасоў; локан. Малое кранула залацістыя кудзеры, правяло пальцам па ямачках на шчоках і весела ўсклікнула. Няхай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

strand​1 [strænd] n. па́сма (нітак, валасоў і да т.п.), валакно́, во́лас;

a strand of pearls шнуро́к пе́рлаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tress [tres] n. lit.

1. ку́дзер, па́сма; каса́;

in tresses запле́цены ў ко́сы

2. pl. tresses распу́шчаныя валасы́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pasmo

н.

1. пасма;

pasmo włosów — пасма валасоў;

pasmo lnu — пасма льну;

2. паласа; рад;

pasmo górskie — горны ланцуг;

pasmo wysokiej częstotliwości фіз. паласа высокай частаты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кок ​1, ‑а, м.

Повар на судне.

[Гал. kok.]

кок ​2, ‑а, м.

Від мужчынскай прычоскі — начэсаная або закручаная пасма валасоў над ілбом.

[Ад фр. coq — певень.]

кок ​3,

гл. кокі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валакно́, -а́, мн. вало́кны, -аў, н.

1. звычайна мн. Выцягнутая ў даўжыню клетка расліннай або жывёльнай тканкі.

Валокны драўніны.

Нервовыя валокны.

2. таксама зб. Ніткападобная эластычная пасма расліннага, мінеральнага або штучнага паходжання.

Ільняное в.

Штучнае в.

Валокны цэлюлозы.

|| памянш. валако́нца, -а, мн. -ы, -аў, н.

|| прым. валако́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Ко́слаўка ’пасма мятага льну’ (Сцяшк. Сл.). Да космаука. Гл. космы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гры́ўка, ‑і, ДМ грыўцы; Р мн. грывак; ж.

1. Памянш.-ласк. да грыва.

2. Апушчаная на лоб і падстрыжаная пасма валасоў. Адчувалася, нібы і пад гэтай меднай грыўкай, гулліва навісаўшай на лоб, калышуцца цьмяныя думкі. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́кла, ‑ы, ж.

Род жаночай прычоскі: сабраныя ў касу і закручаныя ззаду валасы. Чорныя валасы, наспех закручаныя ў куклу, павіваліся густымі пасмамі. Мурашка. Тугая каса, закручаная ў куклу, надавала твару строгасць. Ваданосаў. // Пасма кужалю, завязаная пэўным чынам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)