ку́дзер, ‑а, м.
Разм. Кучаравая пасма валасоў; локан. Малое кранула залацістыя кудзеры, правяло пальцам па ямачках на шчоках і весела ўсклікнула. Няхай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)