дырыжо́рства, ‑а, н.

Разм. Дзейнасць, пасада дырыжора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інспе́ктарства, ‑а, н.

Разм. Пасада, дзейнасць інспектара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэла́цтва, ‑а, н.

Званне, сан, пасада прэлата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

старшы́нства, ‑а, н.

Пасада, званне старшыні ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шту́рманства, ‑а, н.

Занятак, пасада, абавязкі штурмана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паса́дскі, ‑ая, ‑ае.

Гіст.

1. Які мае адносіны да пасада (у 1, 2 знач.). Пасадскія людзі.

2. у знач. наз. паса́дскі, ‑ага, м. Жыхар пасада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэка́нства, ‑а, н.

Выкананне абавязкаў дэкана; пасада дэкана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ігу́менства, ‑а, н.

Званне, пасада ігумена або ігуменні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экстраардына́рны, -ая, -ае (кніжн).

Надзвычайны, які выходзіць за межы звычайнага, рэдкі; проціл. ардынарны.

○

Экстраардынарны прафесар (уст.) — пасада ў навучальнай установе, якую займаў звышштатны прафесар.

|| наз. экстраардына́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бач, часц.

1. Ужыв., каб звярнуць чыю-н. увагу на што-н.

Бач!

Каго я сустрэў!

2. у знач. пабочн. сл. Бачыш; як бачыш.

Яго, бач, не задавальняе пасада.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)