по́ручні мн Geländer n -s, -;

по́ручн ле́свіцы Tréppengeländer n;

без по́ручняў geländerlos; гл тс парэнчы

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Прыга́нак ’парэнчы пры ганку’ (Нас.), прыґа́нак ’веранда’ (барыс., Янк. 2), ’прыступкі пры ганку’ (Байк. і Некр.). Да га́нак (гл.), параўн. польск. przyganek ’бакавы ганак’, укр. при́ґанець ’памяшканне для аўчароў і малочных прадуктаў’ (адносна апошняга гл. ЕСУМ, 4, 569).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

по́ручні, ‑яў; адз. поручань, ‑чня, м.

1. Прут, брусок на трапах, пры дзвярах вагона і пад., за якія трымаюцца рукамі пры спуску, пад’ёме; парэнчы. Наташа схавалася ў пад’ездзе чужога дома і прытулілася да поручняў на лесвіцы. Гарбук.

2. Апора для рук у крэсле, калясцы і пад. [Андрыяну Цітавічу] нязвычна было ў сваім кабінеце сядзець з боку стала, не на сваім вышліфаваным крэсле з поручнямі. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уляпі́цца сов., разг.

1. уцепи́ться, вцепи́ться;

~пі́ўся рука́мі за парэ́нчы — уцепи́лся рука́ми за пери́ла;

2. прилепи́ться, приста́ть;

це́ста ўляпі́лася за ру́кі — те́сто прилепи́лось (приста́ло) к рука́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

По́руч ’побач, поплеч, рука пры руцэ’ (ТСБМ, Гарэц., Др.-Падб., Байк. і Некр., Мал.; слонім., Арх. Бяльк.; навагр., Сл. ПЗБ; ТС, Шат., Федар.), паручкі ’тс’ (Шат.), укр. поруч ’тс’, ст.-польск. porącz ’побач, у адзін рад’. Адвербіялізаваны назоўнік, утвораны пры дапамозе прыстаўкі по- ад назоўніка рука са значэннем месца адносна утваральнага слова *porǫkjь < *po‑rǫka даслоўна ’які знаходзіцца каля рукі, пад рукой’ альбо ’апора, памагаты’, параўн. по́ручань ’брусок пры лесвіцы, уваходзе, дзвярах, за які трымаюца рукамі, парэнчы’ (ТСБМ), рус. порука, поручательство ’падтрымка’, польск. poręcz ’падпора для рук, выступ, рэйка, па якой пасоўваецца рука пры хадзьбе па сходках’, славац. poruke ’побач, пад рукой’. Гл. таксама побач, поплеч.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rail

I [reɪl]

n.

1) драўля́ная жэ́рдка, жале́зная рэ́йка

stair rails — по́ручні, парэ́нчы pl.

fence rails — жэ́рдкі ад пло́ту

2) чыгу́нка f.

ship by rail — пераво́зіць чыгу́нкай

3) агаро́джа f.

•

- rail in

- rail off

II [reɪl]

v.i.

го́рка нарака́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ухапі́цца

1. (схапіцца за што-н) sich fássen, sich hálten* (an A);

ухапі́цца за парэ́нчы sich an der Gríffstange (fést)hálten*;

2. перан (за думку) éinen Gedánken áufgreifen*, sich an éinen Gedánken klámmern;

◊ як то́пішся, то й за бры́тву ўхо́пішся ≅ der Ertrínkende greift nach jédem Stróhhalm

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Мярэжа, мерэжа, мярэжка ’ажурны ўзор, празрыстая вышыўка на тым месцы, дзе з тканіны выцягнуты ніткі’ (ТСБМ, Гарэц., Растарг., Мат. Гом., ТС); мярэжа, мярэжына, мерожа, мерэжа, мірэжа, мірожа, мярожа, мірожы ’рыбалоўная снасць з двума заходамі, нацягнутымі на абручы і злучанымі сценкай’ (ТСБМ, Крыв., Др.-Падб., Касп.; полац., З нар. сл.), ’сетка, конусападобна нацягнутая на палкі’ (Сл. ПЗБ; паўн.-усх., КЭС), іўеў. ’нерат з крыламі’ (Сцяшк. Сл.), ’лавушка, падобная да аднакрылага венцера’ (Паазер’е, Браім, 67), мерожа ’лазяны самалоў-пастка’ (Крывіцкі, Зб. Крапіве). Укр. мере́жа, рус. мерёжа, ст.-польск. mrzeża, каш. mřeža, чэш. mříže, ст.-чэш. mřiežě, славац. mreža, славен. mréža, серб.-харв. мре̏жа, макед., балг. мрежа, ст.-слав. мрѣжа. Прасл. mergi̯a (> merža ’рыбалоўная сеткай ’агароджа’), роднаснымі да якога з’яўляюцца лат. meȓga, maȓga ’парэнчы, рашотка, галерэя’, ’плот’, ’хор у царкве’, літ. márška ’невялікая рыбалоўная сетка’, marškiniaĩ ’кашуля’, ст.-грэч. βρόχος (< *μρόχος) ’сіло, вяроўка, пятля’, ірл. braig (< *mragi‑) ’ланцуг’, braga (< *mragant‑) ’вязень’ (Бернекер, 2, 38; Траўтман, 182; Мюленбах-Эндзелін, 2, 563; Фартунатаў, AfslPh, 4, 580; Фасмер, 2, 601; Бязлай, 2, 201). Сюды ж мерэжыць ’мярэжыць’, ’імжэць’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прытры́млівацца

1. sich hálten* (за што-н an A); sich leicht stützen (за што-н auf A);

прытры́млівацца за парэ́нчы sich am Geländer hálten*, sich leicht auf das Geländer stützen;

2. перан sich fésthalten* (чаго-н an A); fésthalten* vi (чаго-н an D);

прытры́млівацца настаўле́ння sich an die Vórschriften halten*;

прытры́млівацца ду́мкі der (G) Méinung sein, die Méinung vertréten*; an der Méinung fésthalten*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

перакі́нуцца сов.

1. в разн. знач. перебро́ситься, переки́нуться; переметну́ться;

аго́нь ~нуўся це́раз дзве ха́ты — ого́нь перебро́сился (переки́нулся, переметну́лся) че́рез две избы́;

п. мячо́м — перебро́ситься мячо́м;

п. сло́вам — перебро́ситься (переки́нуться) сло́вом;

2. разг. (повалиться, перевернуться) опроки́нуться;

3. перен. (на чью-л. сторону) переметну́ться;

4. (через что-л.) переки́нуться, перевали́ться;

п. це́раз парэ́нчы — переки́нуться (перевали́ться) че́рез пери́ла;

5. (у каго, што) фольк. оберну́ться (кем, чем и в кого, что)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)