Машок ’балоцістае мохавое месца’, ’невялікае балота’, ’нізкі луг, парослы мохам’ (слаўг., стаўбц., Яшк.). Рус. смал., пск. мошок ’тс’. Да мох (гл.). Суфікс, як у лужок.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ле́шы ’нячыстая сіла’ (Сцяшк., ТС). Рус. леший ’лясун, д’ябал’. Адсубстантыўны прыметнік lešjь. Да лес (гл.). Параўн. ст.-рус. лѣший ’парослы лесам’. Літаратуру гл. Фасмер, 2, 490.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абры́вісты, ‑ая, ‑ае.

1. Круты, стромкі. Абрывісты бераг. □ Схіл.. тут быў крутаваты, з абрывістымі кручамі, парослы крывымі маладымі сасонкамі. Быкаў.

2. Які складаецца з незакончаных частак, абрыўкаў чаго‑н.; пазбаўлены сувязі, паслядоўнасці. Абрывістыя думкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мох м бат Moos n -es, -e;

але́невы мох Réntiermoos n, Réntierflechte f -;

паро́слы мо́хам bemóost

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Траслі́вы ‘багністы’ (Сцяшк. Сл.), трослі́вы ‘дрыгвяністы, гразкі’ (Сл. Брэс.), ст.-бел. тросливый ‘парослы трыснягом’: тросливое болото (ГСБМ). Утворана пры дапамозе суф. ‑лів‑ ад тросць 1, гл., набліжана да трэсці, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

grassy

[ˈgræsi]

adj.

1) паро́слы траво́ю

2) травяны́

3) травяні́сты, зялёны, як тра́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

заро́слы, ‑ая, ‑ае.

Які зарос чым-небудзь; парослы. Над лесасекай, зарослай густымі кустамі арэшніку, плыло павуцінне бабінага лета. Шамякін. Жыхар новай камеры быў высокі, гадоў пад сорак, мужчына. На яго худым, зарослым густой барадой твары хваравіта блішчалі вочы. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чараця́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да чароту; парослы чаротам. У чарацяным гушчары шчабеча ды шастае нейкая птушыная дробязь. Брыль. Падарожнікі зніклі ў густых чарацяных парасніках, якія сцяной наступалі з абодвух бакоў на сонную рачулку. Лынькоў.

2. Зроблены з чароту. Чарацяная страха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rushy

[ˈrʌʃi]

adj.

1) паро́слы чаро́там

2) зро́блены з чаро́ту, чаро́тавы

rushy roof — чаро́тавая страха́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

мячэ́ўнік, ‑у, м.

Абл. Рагоз. Нешырокі пакручасты ручай, скрозь парослы трыснягом і такім магутным мячэўнікам, што скрозь яго, здавалася, без касы і не пройдзеш. Шашкоў. Між купкамі хмызнякоў яшчэ шмат асталося глыбокіх вокнаў-балачын, якія блішчалі чорнай вадою пад зелянінай мячэўніку і кугі. Кірэенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)