Verbum

складападзе́л, -у, м.

У мовазнаўстве: мяжа паміж двума сумежнымі складамі ў слове.

міжрадко́вы, -ая, -ае.

1. гл. міжрадкоўе.

2. Які знаходзіцца паміж радкамі тэксту.

пракладны́, -а́я, -о́е.

Які з’яўляецца пракладкай, укладзены паміж чым-н.

Пракладная вата.

пралёт¹, -а, М -лёце, мн. -ы, -аў, м.

1. Адкрытая прастора паміж чым-н.

Шырокі п. вуліцы.

Аконны п.

2. Адлегласць паміж суседнімі пунктамі апоры ў збудаваннях.

Мост на два пралёты.

3. Участак чыгуначнага шляху паміж станцыямі; перагон (разм.).

4. Свабодны прамежак у лесвічнай клетцы шматпавярховага будынка.

|| прым. пралётны, -ая, -ае (да 2 знач.).

уры́ўкамі, прысл.

Адрываючыся ад якіх-н. спраў, прыхваткамі.

Дапамагаць маці ў. паміж вучобай.

перано́ссе, я, мн. -і, -яў, н.

Верхняя частка носа ніжэй ілба паміж вачамі.

міжплане́тны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца, адбываецца паміж планетамі, у касмічнай прасторы.

М. пералёт.

пры́хваткамі, прысл.

У перапынках паміж іншымі справамі і заняткамі; урыўкамі.

Світар вязала п.