слупняко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да слупняку. Слупняковыя сутаргі. Слупняковая палачка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ало́вак, ало́ўка, мн. ало́ўкі, ало́ўкаў, м.

Прылада для пісьма, малявання, чарчэння — тонкая палачка графіту або сухой фарбы ў драўлянай, пластыкавай, металічнай і інш. абалонцы.

Каляровыя алоўкі.

|| прым. ало́ўкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ра́шкуль, ‑я, м.

Вугальны аловак, палачка драўнянага вугалю для рысавання, устаўленая ў рэйсфедэр.

[Ад ням. Reißkohle.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смык, смыка́, мн. -і́, -о́ў, м.

Палачка з напятым удоўж яе пучком конскіх валасоў, дотыкам якой да струн музычнага інструмента ўтвараюць адпаведныя гукі.

Скрыпічны с.

|| прым. смы́кавы, -ая, -ае.

С. волас.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дырыжо́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дырыжора, належыць яму. Дырыжорская палачка. Дырыжорскі пульт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сса́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ссання. Ссальныя рухі губ. Ссальная палачка інфузорыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гры́фель, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Палачка з асобай пароды сланцу для пісання на дошцы з такога ж сланцу.

2. Тое, што і графіт (у 2 знач.).

|| прым. гры́фельны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запа́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Тонкая драўляная палачка з лёгка загаральнай галоўкай для здабывання агню.

Чыркнуць запалкай.

|| прым. запа́лкавы, -ая, -ае і запа́лачны, -ая, -ае.

Запалкавая (запалачная) фабрыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кі́шачны і кішэ́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кішак, кішэчніка. Кішачныя захворванні. Кішэчная палачка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wand [wɒnd] n. жазло́; па́лачка (фокусніка, чараўніка);

wave a magic wand махну́ць чаро́ўнай па́лачкай

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)