vacate [vəˈkeɪt] v. fml пакіда́ць (месца, пасаду і да т.п.);

vacate one’s seat пакі́нуць ме́сца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Пераблагава́ць ’пакінуць зямлю пад аблогу’ (Ян.). Да пера- і аблогаваць ’зарастаць дзірваном, знаходзіцца ў запушчаным стане’ < аблог (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пото́м нареч. пасля́, по́тым;

оста́вить на пото́м пакі́нуць на пасля́ (по́тым).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

переста́ть сов. (обычно с неопределённой формой глагола) пераста́ць; пакі́нуць; (утихнуть) сці́хнуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

зашчапі́ць, -чаплю́, -чэ́піш, -чэ́піць; -чэ́плены; зак.

1. што. Зачыніць на зашчапку.

З. дзверы.

2. каго-што. Пакінуць каго-н. у памяшканні, зашчапіўшы дзверы.

З. дзіця ў хаце.

|| незак. зашчапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

се́дала, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Жэрдка або некалькі жэрдак у куратніку, на якія садзяцца ноччу куры; курасадня.

2. перан. Месца, дзе чалавек пражыў многа гадоў; абжыты куток.

Пакінуць роднае с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

◎ Лазікава́ць ’ленавацца, ухіляцца ад работы’ (карэліц., Нар. сл.) запазычана з польск. łazikować ’бадзяцца; занядбаць, пакінуць работу’. Да лазін (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Плямя́ ’гадоўля для патомства’ (віл., навагр., Сл. ПЗБ). Да племя (гл.), першапачаткова, відаць, з на племя (пакінуць) ’на развод’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

únerwidert

~ lássen* — пакі́нуць без адка́зу [без узае́мнасці, без ува́гі]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

dábehalten

* vt пакі́нуць у сябе́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)