client

[ˈklaɪənt]

n.

1) кліе́нт -а m.

2) пакупні́к -а́ m., пакупні́ца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кампрадо́р

(ісп. comprador = пакупнік)

туземны купец, пасрэднік паміж іншаземным капіталам і ўнутраным рынкам у некаторых залежных краінах Усходу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

odbiorca

м.

1. атрымальнік; адрасат;

odbiorca ładunku — грузаатрымальнік;

2. пакупнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

klient

м. кліент; пакупнік; наведнік; заказчык;

obsługa ~ów — абслугоўванне кліентаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

customer

[ˈkʌstəmər]

n.

купе́ц -ца́ m., пакупні́к -а́ m.; кліе́нт -а m., кліе́нтка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

buyer

[ˈbaɪər]

n.

паку́пнік -а́ m., паку́пніца f.; пакупе́ц -ца́ m.; ску́пнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кліе́нт, ‑а, М ‑нце, м.

1. Непаўнапраўны грамадзянін у Старажытным Рыме, які залежаў у прававых адносінах ад свайго апекуна.

2. Той, хто карыстаецца паслугамі адваката, натарыуса, крэдытнай установы і пад. Я ўпадобіўся адвакату, якому кліенты дапаручаюць свае кроўныя інтарэсы на судзе. Бядуля.

3. Пастаянны наведвальнік, пакупнік або заказчык. Задаволіць попыт кліентаў.

[Лац. cliens, clientis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

купе́ц, ‑пца, м.

1. Уладальнік гандлёвага прадпрыемства, які займаецца прыватным гандлем. // У дарэвалюцыйнай Расіі — асоба купецкага саслоўя. Купец першай гільдыі.

2. Уст. Пакупнік. Сюды, на «Конскі базар», і з’язджаліся купцы коней. Хведаровіч. // Нар.-паэт. Пра жаніха ў час сватання. — Бывайце, суседзі! — крыкнуў Сімон .. — Прывязу вам купца-малайца, рыхтуйце вяселле! Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кліе́нт

(лац. cliens, -ntis)

1) пастаянны наведвальнік, пакупнік, заказчык;

2) асоба, якая карыстаецца паслугамі адваката, натарыуса і г. д.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

купе́ц, -пца́, мн. -пцы́, -пцо́ў, м.

1. Багаты гандляр, уладальнік прыватнага гандлёвага прадпрыемства.

К. першай гільдыі.

2. Пакупнік (разм.).

Знайсці купца на тавар.

|| памянш. ку́пчык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.; разм.).

|| павел. купчы́на, -ы, мн. -ы, -чы́н, м. (да 1 знач.; разм.).

|| ж. купчы́ха, -і, ДМ -чы́се, мн. -і, -чы́х (да 1 знач.).

|| зб. купе́цтва, -а, н. (да 1 знач.).

|| прым. купе́цкі, -ая, -ае (да 1 знач.).

К. сан.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)