пакупні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Чалавек, які купляе што-н.

|| ж. пакупні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц.

|| прым. пакупні́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пакупні́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пакупні́к пакупнікі́
Р. пакупніка́ пакупніко́ў
Д. пакупніку́ пакупніка́м
В. пакупніка́ пакупніко́ў
Т. пакупніко́м пакупніка́мі
М. пакупніку́ пакупніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пакупні́к, -ка́ м. покупа́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакупні́к, ‑а, м.

Той, хто купляе каго‑, што‑н. Дзве дзяўчыны спрытна завіхаліся за прылаўкам: абслугоўваючы пакупнікоў, адважвалі хлеб, прымалі грошы. Лынькоў. Каля аднае крамы стукаюць у патэльні, каля другой звоняць косамі, — пакупнікоў заклікаюць. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакупні́к м Käufer m -s, -; Kúnde m -n, -n;

ста́лы [заўсёдны] пакупні́к Stámmkunde m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пакупнік; купец, пакупец (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

плацежаздо́льны, -ая, -ае (афіц.).

Здольны пакрыць свае грашовыя абавязацельствы, які мае магчымасць плаціць.

П. пакупнік.

|| наз. плацежаздо́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пакупе́ц, -пца́ м., разг., см. пакупні́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакупні́ца, ‑ы, ж.

Жан. да пакупнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

taker [ˈteɪkə] n. пакупні́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)