Féderkissen

n -s, - паду́шка з пе́р’я

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

паду́шачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

1. Памянш. да падушка (у 1 знач.); невялікая падушка. На многіх сенніках былі ўжо засланы прасціны, ляжалі падбітыя падушачкі, а самі гаспадыні прыхарошваліся. Пальчэўскі. // перан. Тое, што нагадвае па мяккасці, выпукласці і пад. невялікую падушку. Падушачкі пальцаў.

2. пераважна мн. (паду́шачкі, ‑чак). Гатунак цукерак з начынкай, якія нагадваюць па форме падушку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cushion

[ˈkʊʃən]

1.

n.

1) паду́шка, паду́шачка f. (на кана́пу)

2) Tech. паду́шка, падкла́дка f.

2.

v.

зьмякча́ць

to cushion a shock — зьмякчы́ць уда́р

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пухо́ўка ж

1. (для пудрання) Púderquaste f -, -n;

2. (падушка) Dáunenkissen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

pillow [ˈpɪləʊ] n. паду́шка;

plump up the pillows узбіва́ць паду́шкі;

Paula used her rucksack as a pillow. Замест падушкі Паўла выкарыстоўвала рукзак.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

падсядзёлак, ‑лка, м.

Частка конскай вупражы: накрытая скурай падушка, якая падкладваецца пад пасак. Цэлы вечар пры лучыне дзед правіў хамут і паўшоры, падшываў новы лямец да падсядзёлка. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасушы́цца, ‑сушуся, ‑сушышся, ‑сушыцца; зак.

Стаць сухім, поўнасцю высахнуць. Падушка прасушылася. // Прасушыць сваё адзенне, абутак. [Дзед:] — А лапці — яны па сухому добры абутак. У снезе ж лапаць, як грыб гнілы. Вернешся на начлег у халодны барак. Прасушыцца няма дзе. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Міцюк, ст.-бел. митюкъ ’гунька з лямцу’, рус. дан., кубан. митю́к ’лямцавая падкладка’. З асм.-тур. müttekiā ’падушка’ (Булыка, Лекс. запазыч., 123).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пі́лаў-лава

(ад англ. pillow = падушка + лава)

лава, якая вылілася пераважна ў ваду; мае форму шароў, эліпсоідаў са шкляной паверхняй.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ты́рса, ‑ы, ж.

Від кавылю.

тырса́, ‑ы́, ж.

Разм. Апілкі. Тырса, што сыпалася з дубовай, прарэзіны, была цёплая і мяккая, і Дзяніс, тады яшчэ падлетак, зграбаў яе са свайго лапця. Чыгрынаў. Побач з домікам — вароты, на ўсю шырыню іх каранцінная падушка з тырсы. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)