Féderkissen

n -s, - паду́шка з пе́р’я

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

паду́шачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

1. Памянш. да падушка (у 1 знач.); невялікая падушка. На многіх сенніках былі ўжо засланы прасціны, ляжалі падбітыя падушачкі, а самі гаспадыні прыхарошваліся. Пальчэўскі. // перан. Тое, што нагадвае па мяккасці, выпукласці і пад. невялікую падушку. Падушачкі пальцаў.

2. пераважна мн. (паду́шачкі, ‑чак). Гатунак цукерак з начынкай, якія нагадваюць па форме падушку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cushion

[ˈkʊʃən]

1.

n.

1) паду́шка, паду́шачка f. (на кана́пу)

2) Tech. паду́шка, падкла́дка f.

2.

v.

зьмякча́ць

to cushion a shock — зьмякчы́ць уда́р

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пухо́ўка ж.

1. (для пудрання) Púderquaste f -, -n;

2. (падушка) Dáunenkissen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

pillow [ˈpɪləʊ] n. паду́шка;

plump up the pillows узбіва́ць паду́шкі;

Paula used her rucksack as a pillow. Замест падушкі Паўла выкарыстоўвала рукзак.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

падсядзёлак, ‑лка, м.

Частка конскай вупражы: накрытая скурай падушка, якая падкладваецца пад пасак. Цэлы вечар пры лучыне дзед правіў хамут і паўшоры, падшываў новы лямец да падсядзёлка. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пі́лаў-лава

(ад англ. pillow = падушка + лава)

лава, якая вылілася пераважна ў ваду; мае форму шароў, эліпсоідаў са шкляной паверхняй.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прасушы́цца, ‑сушуся, ‑сушышся, ‑сушыцца; зак.

Стаць сухім, поўнасцю высахнуць. Падушка прасушылася. // Прасушыць сваё адзенне, абутак. [Дзед:] — А лапці — яны па сухому добры абутак. У снезе ж лапаць, як грыб гнілы. Вернешся на начлег у халодны барак. Прасушыцца няма дзе. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Міцюк, ст.-бел. митюкъ ’гунька з лямцу’, рус. дан., кубан. митю́к ’лямцавая падкладка’. З асм.-тур. müttekiā ’падушка’ (Булыка, Лекс. запазыч., 123).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ты́рса, ‑ы, ж.

Від кавылю.

тырса́, ‑ы́, ж.

Разм. Апілкі. Тырса, што сыпалася з дубовай, прарэзіны, была цёплая і мяккая, і Дзяніс, тады яшчэ падлетак, зграбаў яе са свайго лапця. Чыгрынаў. Побач з домікам — вароты, на ўсю шырыню іх каранцінная падушка з тырсы. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)