Wánderer

m -s, - вандро́ўнік, падаро́жнік, (пе́шы) туры́ст

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Wándersmann

m -(e)s, -leute падаро́жнік, вандро́ўнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Wégerich

m -s, -e бат. трыпу́тнік, падаро́жнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

globetrotter

[ˈgloʊb,trɑ:tər]

n.

кругасьве́тны падаро́жнік; чалаве́к, які́ падаро́жнічае па сьве́це

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

трыпутнік, падарожнік

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Мужскі́ падарожнік ’трыпутнік ланцэталісты, Plantago lanceolata L.’ (лельч., Нар. лекс.). З рус. мужской ’мужчынскі’. Параўн. мужчы́нскі сардэчнік ’буйміна лугавая, Cardamine pratensis L.’ (Бейл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

seasoned [ˈsi:znd] adj.

1. загартава́ны;

a seaso ned traveller загартава́ны падаро́жнік

2. прыпра́ўлены (пра ежу);

highly seasoned dishes піка́нтныя стра́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Прыпу́тнік, трыпу́тнік ’падарожнік, Plantago major, Plantago lanceolata’ (Мядзв., Яруш.). Рус. припу́тник, укр. при́путень ’тс’. Дэрыват ад прыметніка *прыпу́тны ’той, які расце пры дарозе’. Да пуць (гл.). Параўн. трыпу́тнік (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Réisende

sub m, f -n, -n падаро́жнік, -ца, вандро́ўнік, -ца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

падаро́жны, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да падарожжа.

Падарожныя нататкі.

2. Які звязаны з дарогай (у 3 знач.), знаходзіцца ў дарозе.

Падарожныя людзі.

3. у знач. наз. падаро́жны, -ага, мн. -ыя, -ых, м.; падаро́жная, -ай, мн. -ыя, -ых, ж. (гл. падарожнік¹).

○

Падарожныя грошы (гіст.) — аплата за праезд на паштовых конях ці за праезд па чыгунцы афіцэраў і чыноўнікаў у Расіі ў 18—19 стст.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)