Нядо́ля ’няшчасце, няўдача’ (Нас., Яруш.), ’няўдалы чалавек’ (Гарэц., Сцяшк., Сл. ПЗБ), ’ненадзейнае, нямоцнае на трываласць што’ (Сл. ЦРБ). Да доля (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

setback [ˈsetbæk] n. няўда́ча; пара́за, спад;

a crop setback неўраджа́й;

suffer a setback пацярпе́ць паражэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ngeschick

n -(e)s няўда́ча, няспры́тнасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

права́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. праваліцца, праваліць.

2. Месца, якое правалілася, паглыбленне.

Глыбокі п. у гарах.

3. перан. Поўная няўдача ў якой-н. справе.

П. планаў інтэрвентаў.

4. перан. Адсутнасць яснага ўспрымання ўсяго навакольнага (пры некаторых хваробах, ап’яненні).

Правалы памяці.

|| прым. права́льны, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

камуфле́т, ‑у, М ‑леце, м.

1. Падземны разрыў артылерыйскага снарада або міны, які выяўляецца толькі па гуку або па ўзрыхленасці зямлі. // Падземны ўзрыў, які разбурае падземныя пабудовы праціўніка.

2. перан. Нечаканая непрыемнасць, няўдача.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Незада́лы ’няўдачы’ (Нік., Оч.). Магчыма, да задацца (да даць) ’удацца’, параўн. незадинаняўдача’ (гл.). Паводле Карскага (2–3, 331), мн. л. назоўніка «для абазначэння псіхічнага стану» мае архаічны характар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

usrutscher

m -s, - разм. про́мах, няўда́ча, прама́шка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Flop

m -s, -s разм. няўда́ча, права́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

фія́ска

(іт. fiasco)

поўны правал, няўдача (напр. пацярпець ф.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

крах

(ням. Krach)

1) банкруцтва, разарэнне (напр. біржавы к.);

2) перан. поўны правал, няўдача (напр. к. імперыі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)