deaf

[def]

adj.

1) глухі́; глухава́ты

2) безува́жны, неспага́длівы, нячу́лы, глухі́ (да про́сьбаў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

insensate

[ɪnˈsenseɪt]

adj.

1) неадчува́льны; бязду́шны, нежывы́

2) нячу́лы, няўмо́льны

3) неразу́мны, бессэнсо́ўны, недарэ́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

неаба́члівы, ‑ая, ‑ае.

1. Які дзейнічае неразважліва, не думае аб выніках. Аўтар часам бывае неабачлівы, калі.. раптам адмаўляецца ад катэгарычнасці ранейшых сцвярджэнняў. «Полымя». // Пазбаўлены абачлівасці; неасцярожны, неабдуманы. Неабачлівы ўчынак. □ Лёгка было аступіцца, паляцець у бездань. Але нешта ўсё-такі ўтрымала хлопца ад неабачлівага кроку. Сабаленка.

2. Няўважлівы, нячулы. Неабачлівыя адносіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

insensible

[ɪnˈsensəbəl]

adj.

1) нячу́лы

2) (of) нясьве́дамы, несьвядо́мы чаго́-н.; абыя́кавы

3) непрыто́мны

4) неадчува́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

anesthetic

[,ænəsˈӨetɪk]

1.

n.

сро́дак на абязбо́льваньне, нарко́тык -у m.

2.

adj.

1) які абязбо́львае, анэстэзі́йны

2) абязбо́лены, нячу́лы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

unrelenting

[,ʌnrɪˈlentɪŋ]

adj.

1) нячу́лы, бязьлі́тасны

2) нязьме́ншаны (пра вы́сілак), незапаво́лены (крок); неасла́бны

3) няўмо́льны

unrelenting anger — няўмо́льная злосьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

immovable

[ɪˈmu:vəbəl]

adj.

1) умацава́ны нерухо́мы, неперасо́ўны

2) нерухо́мы

3) непахі́сны, сто́йкі

4) нячу́лы, бязьлі́тасны

5) спако́йны, ціхі́; абыя́кавы

•

- immovables

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

nieużytek, ~ku

nieużyt|ek

м.

1. аблога, пустэча, непрыдатная (кінутая, спустошаная) зямля;

2. нячулы, чэрствы чалавек

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дубо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да дуба (у 1 знач.). Дубовы лес. Дубовы ліст. Дубовы корань. // Зроблены з дубу. Дубовы стол. Дубовыя дзверы. Дубовая паля.

2. перан. Разм. Грубы, нязграбны, няскладны. Дубовы стыль. Дубовая мова. □ Толя злуе, што ў мяне тупы слых і дубовыя пальцы. Скрыган. // Нячулы, чэрствы, абыякавы да іншых. — У вашага сына, мабыць, такое дубовае сэрца, што нічым яго не прасвідруеш. Бядуля.

•••

Дубовая галава гл. галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bloodless

[ˈblʌdles]

adj.

1) бяскро́ўны; бляды́

a bloodless victory — перамо́га без праліцьця́ крыві́

2) без энэ́ргіі, вя́лы, без жыцьця́

3) бязду́шны, хало́дны; нячу́лы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)