uncivil [ˌʌnˈsɪvl] adj. fml гру́бы; няве́тлівы;

uncivil manners гру́быя мане́ры

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

discourteous

[dɪsˈkɜ:rtiəs]

adj.

няве́тлівы; без паша́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

uncourteous

[ʌnˈkɜ:rtiəs]

adj.

няве́тлівы, няўва́жны, грубія́нскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

няве́тліва,

1. Прысл. да няветлівы.

2. безас. у знач. вык. Нетактоўна, непрыстойна. Трэба было [Веры] ісці ў сваю бакоўку, там усялякай работы немаведама колькі, але няветліва пакідаць адну госцю. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Няцёса ’няветлівы, недалікатны чалавек’ (Грыг.). З не і цягаць (гл.), параўн. рус. неотёсанный ’грубы, некультурны'

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

únfreundschaftlich

a няве́тлівы; недружалю́бны, непрыя́зны, варо́жы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

unfriendly

[ʌnˈfrendli]

adj.

1) няве́тлівы; непрыя́зны

2) непрыхі́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

unmannerly

[ʌnˈmænərli]

adj.

нявы́хаваны, з благі́мі мане́рамі; няве́тлівы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Малмыгава́ты ’няветлівы, негаваркі’ (навагр., Сцяшк. Сл.). У выніку распадабнення з ⁺мурм‑ыга ’буркун’, якое ў аснове — балтызм. Параўн. літ. mùrma ’бурлівы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Не́павадзь (niėpavadz) ’нясмелы, нецямкі, убоісты’ (Варл.). Відаць» да паводзіць (сябе) ’трымацца, весці сябе’, параўн. рус. непово́дный ’непрылюдны, няўжыўчывы, няветлівы; непаслушны, упарты'

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)