Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
immaterial
[,ɪməˈtɪriəl]
adj.
1) нява́жны, неісто́тны; нязна́чны (памы́лка)
2) нематэрыя́льны, нярэ́чыўны, духо́ўны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
frivolous
[ˈfrɪvələs]
adj.
1) пусты́; легкаду́мны, несур’ёзны, дурны́
2) фрыво́льны, нява́жны; малава́жны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
незайздро́сны, ‑ая, ‑ае.
1. Які не адчувае зайздрасці да каго‑н. [Кум:] — Я чалавек незайздросны. І нікому ніколі я не зайздросціў.Чорны.
2. Які не выклікае зайздрасці; дрэнны, няважны. Незайздросны лёс. Незайздроснае становішча. □ Надзя.. ледзь стрымлівала сябе, каб не зарагатаць на ўвесь вагон над незайздроснымі прыгодамі новаспечанага камерсанта.Лынькоў.Стараста акінуў вачыма нашу незайздросную старую хату з акенцамі.Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
indifferent
[ɪnˈdɪfrənt]
adj.
1) абыя́кавы
2) нэўтра́льны, бесстаро́ньні
3) малава́жны, нява́жны
4) Chem., Electr. нэўтра́льны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
frothy
[ˈfrɔӨi]
adj.
1) пе́ністы
frothy soap suds — пе́ністая мы́льная вада́
2) лёгкі (му́зыка); плы́ткі, нява́жны(гу́тарка)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
futile
[ˈfju:təl]
adj.
1) дарэ́мны, ма́рны; няўда́лы; бескары́сны
2) нява́жны, малава́жны
3) пусты́; бязмэ́тны
a futile life — пусто́е, бязмэ́тнае жыцьцё
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
null
[nʌl]
adj.
1) юрыды́чна нява́жны
2) які́ ня ма́е значэ́ньня або́ ва́ртасьці
null and void — неправамо́цны; які́ страціў зако́нную сі́лу
3) бязва́ртасны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Несамавіты ’непрыгожы, няважны; нястрыманы’ (Гарэц.), ’несамастойны, непрыгожы; не маючы ўнутранай годнасці’ (Касп., Шат.), ’няякасны’ (Сл. ПЗБ), несамовіты ’неразумны, дурнаваты’ (ТС), nisamavity ’не зусім добры’ (Варл.), укр.несамови́тий ’раз’юшаны, сам не свой; у вышэйшай ступені моцны’, рус.пск.несамови́тый ’непрыгожы, нязграбны’, польск.niesamowity ’які мае зносіны з д’яблам; сам не свой’ (з укр., Варш. сл.). Утворана пры дапамозе адмоўя не ад менш ужывальнага самавіты (гл.); развіццё «адмоўнай» семантыкі звязана з канкрэтызацыяй зыходнага значэння, якое мае агульны (аморфны) характар, параўн. у Насовіча: самовитый ’настоящий, самый лучший’, у сваю чаргу «адмоўная» семантыка магла ўплываць на значэнне зыходнага слова, параўн. самовіты ’разумны’ (ТС).