Verbum

хра́па, -ы, мн. -ы, храп, ж.

1. Пярэдняя частка галавы буйной жывёлы, морда.

2. Твар, нос чалавека (груб.).

Даць па храпе.

лупі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., лу́піцца; незак.

Абдзірацца, аблазіць, лупічыцца.

Лупіцца афарбоўка.

Лупіцца нос.

|| зак. аблупі́цца, -лу́піцца і адлупі́цца, -лу́піцца.

таўсма́ты, -ая, -ае (разм.).

1. Трохі тоўсты, таўставаты.

Нос кароткі і т.

2. Поўны, прысадзісты, моцна складзены (пра чалавека).

|| наз. таўсма́тасць, -і, ж.

гарбано́сы, -ая, -ае.

1. Пра чалавека: які мае нос з гарбінкай.

2. Пра жывёл: з выпуклай верхняй лініяй морды.

Г. лось.

|| наз. гарбано́сасць, -і, ж.

гарбі́на, -ы, мн. -ы, -бі́н, ж.

Акруглы выступ на чым-н., выпукласць.

|| памянш. гарбі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Нос з гарбінкай.

смарка́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

Рэзкім выдыхам ачышчаць нос ад слізі.

|| зак. вы́смаркацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| аднакр. смаркану́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся.

ахрысці́ць, ахрышчу́, ахры́сціш, ахры́сціць; ахры́шчаны; зак., каго-што.

1. гл. хрысціць.

2. кім-чым. Тое, што і абазваць (разм., жарт.).

За доўгі нос яго ахрысцілі насачом.