wilful [ˈwɪlfəl] adj.

1. абду́маны, свядо́мы; наўмы́сны;

a wilful murder наўмы́снае забо́йства

2. нараві́сты, капры́зны, нату́рысты;

a wilful child капры́знае дзіцё

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сабата́ж

(фр. sabotage, ад saboter = стукаць чаравікамі)

1) наўмысны зрыў работы ці якога-н. мерапрыемства;

2) замаскіраванае процідзеянне з мэтай перашкодзіць ажыццяўленню чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

celowy

celow|y

1. наўмысны; свядомы;

2. мэтавы;

jest ~e — мэтазгодна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

calculated [ˈkælkjəleɪtɪd] adj.

1. вы́лічаны, падлі́чаны; разліко́вы

2. наўмы́сны, зро́блены з разлі́кам;

a calculated insult наўмы́сная абра́за/знява́га;

a calculated risk свядо́мая ры́зыка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

разлі́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад разлічыць.

2. у знач. прым. Наўмысны, загадзя абдуманы, не выпадковы. Назаўтра Мсціслаў паспрабаваў расказаць Міхаліне Раўбіч аб сапраўдным жыцці Алеся, аб разлічанай знявазе, якую чыніў яму невядомы вораг. Караткевіч. [Хлопец] так быў заняты працай, што здавалася, нічога не заўважаў вакол — рухі разлічаныя, дакладныя, увішныя. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mútwillig

1.

a

1) гарэ́злівы, жва́вы

2) наўмы́сны

2.

adv наўмы́сна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сабата́ж

(фр. sabotage, ад saboter = стукаць чаравікамі)

1) наўмысны зрыў работы ці якога-н. мерапрыемства;

2) замаскіраванае процідзеянне ажыццяўленню чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

сабата́ж, ‑у, м.

1. Наўмысны зрыў якога‑н. мерапрыемства ўхіленнем ад удзелу ў ім ці свядомым нядобрасумленным яго выкананнем. [Кох:] — Трэба паслаць у дэпо сваіх людзей, праз якіх мы зможам ведаць усё: хто перашкаджае, адкуль ідзе сабатаж, каго трэба ліквідаваць там. Лынькоў.

2. Замаскіраванае супрацьдзеянне ў мэтах перашкодзіць ажыццяўленню чаго‑н. Сабатаж справы міру. □ [Міхась:] — Бяры сякеру і — на гумно. А не прыйдзеш, будзем лічыць гэта як сабатаж. Сіняўскі.

[Фр. sabotage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

studious

[ˈstu:diəs]

adj.

1) які́ лю́біць вучы́цца, стара́нны

2) дба́йны, ру́плівы; ува́жлівы

3) праду́маны, разьлі́чаны, наўмы́сны

studied simplicity — праду́маная прастата́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wil(l)ful

[ˈwɪlfəl]

adj.

1) самаво́льны, упа́рты

2) сьвядо́мы, абду́маны; наўмы́сны

willful murder — наўмы́снае забо́йства

willful waste — сьвядо́мае марнатра́ўства

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)