ха́тні, -яя, -яе.

1. гл. хата.

2. Прыватны, сямейны.

Х. настаўнік.

3. Просты, свойскі.

4. Прыручаны, не дзікі.

Хатнія жывёлы і птушкі.

5. у знач. наз. ха́тнія, -іх. Члены сям’і.

Атрымаў ліст ад сваіх хатніх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

supply teacher [səˈplaɪˌti:tʃə] n. наста́ўнік, які́ часова замяшча́е і́ншага наста́ўніка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sophist [ˈsɒfɪst] n. fml сафі́ст, наста́ўнік рыто́рыкі (у Старажытнай Грэцыі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вяско́вы

1. дереве́нский;

~вая ха́та — дереве́нская изба́;

2. се́льский;

в. наста́ўнік — се́льский учи́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

rabbi [ˈræbaɪ] n. (pl. rabbis)

1. ра́бін

2. bibl. ра́бі, наста́ўнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

іпаста́сь, -і, ж.

1. Сутнасць, субстанцыя (спец.).

2. У выразе: у іпастасі каго, у знач. прыназ. з Р (іран.) — у якасці, у ролі.

Настаўнік у іпастасі раённага начальніка.

3. У хрысціянстве: адзін з лікаў трыадзінага бажаства Тройцы (кніжн.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

найстражэ́йшы, ‑ая, ‑ае.

Самы строгі. Найстражэйшы настаўнік. Найстражэйшая дысцыпліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наста́ўніца, ‑ы, ж.

Жан. да настаўнік (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

такса́ма.

1. прысл. Такім самым, падобным чынам, гэтак жа.

Дзеці працавалі т., як і дарослыя.

Настаўнік чытаў вершы, вучні т.

2. часц. Ужыв. пры выказванні нязгоды з чым-н., неадабрэння якіх-н. учынкаў (разм.).

А ты т. добрая цаца!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

мэтр, ‑а, м.

Уст. Настаўнік; майстар у якой‑н. галіне.

[Фр. maître.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)