насаджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., каго-чаго.

1. Тое, што і насадзіць¹.

2. Пабоямі нарабіць сінякоў, гузоў і пад. (разм.).

Н. сінякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бра́згат, -у, М -гаце, м.

Гук, які ўтвараецца пры ўдары металічных прадметаў адзін аб адзін або аб што-н. цвёрдае.

Нарабіць бразгату.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наследи́ть сов., разг. наслядзі́ць, нарабі́ць слядо́ў, натапта́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наблы́таць, -аю, -аеш, -ае; зак.

1. што і чаго. Заблытаць, пераблытаць нейкую колькасць чаго-н.

Н. нітак.

2. Дапусціць блытаніну, нарабіць памылак.

Н. у вылічэннях.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

натвори́ть​I сов., разг. натвары́ць; (наделать) нарабі́ць, навырабля́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́шчарбіць, -блю, -біш, -біць; -блены; зак., што.

Нарабіць шчарбін на чым-н., вызубіць.

В. лязо сякеры.

|| незак. вышчарбля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е і вышчэ́рбліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Начворыць ’навырабляць, нарабіць шкоды’ (ТС). Да чворыць, чвэ́рыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

натарахце́ць, -хчу́, -хці́ш, -хці́ць; -хці́м, -хціце́, -хця́ць; -хці́; зак. (разм.).

1. Нарабіць шуму, тарахцення.

2. перан., чаго і без дап. Хутка і многа нагаварыць чаго-н., набалбатаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

насваво́ліць, ‑волю, ‑воліш, ‑воліць; зак.

Нарабіць розных свавольстваў. Дзеці насваволілі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

начвэ́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак.

Разм. Нарабіць чаго‑н. дрэннага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)