насаджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., каго-чаго.

1. Тое, што і насадзіць¹.

2. Пабоямі нарабіць сінякоў, гузоў і пад. (разм.).

Н. сінякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)