Нацянькі́ ’напрасткі, бліжэйшай дарогай’ (Гарэц., Др., Яруш., Некр., Бяльк., лях., Янк. Мат., Сцяшк.), ’кароткім шляхам’ (Сл. ПЗБ), наценькі́ ’напрамік, наўпрост’ (слуц., Нар. словатв., ТС), параўн. нацянёк ’кароткім шляхам’ (лаг., Сл. ПЗБ), укр. давати натеньки́ ’намякаць’. Да цянькі́ ’бліжэйшая прамая, але глухая, цяністая ці небяспечная дарога, ідучы па якой лёгка збіцца’: Цянькі бываюць на тры дзянькі (Нас.), Цянькі дома не начуюць (Сл. ПЗБ), як відаць, звязанае з цень, цянёк, параўн. дыял. на́цень ’тс’, што можа быць вынікам народнай этымалогіі; параўн. іншую версію: з на‑цям‑кі, ад цяміць ’помніць, кеміць, заўважаць’ (Шуба, Прыслоўе, 141). Гл. папярэдняе слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ка́мень, -ю і -я, Т -ем, мн. камяні́, камянёў, м.

1. -ю, зб. Цвёрдая горная парода (за выключэннем металу) у выглядзе суцэльнай масы або асобных кавалкаў.

Вуліца выбрукавана каменем.

Будаўнічы к.

2. -я. Асобны кавалак такой пароды.

Збіраць камяні ля дарогі.

Каштоўны к.

3. мн. Цвёрдыя саляныя і іншыя ўтварэнні ў некаторых унутраных органах.

Камяні ў печані.

◊

Камень на сэрцы — душэўны цяжар, гора.

Каменя на камені не пакінуць — разбурыць усё.

Кідаць каменем у каго — асуджаць, ганьбаваць каго-н.

Найшла (наскочыла) каса на камень — сутыкнуліся розныя непрымірымыя погляды, інтарэсы, характары.

Насіць камень за пазухай — мець злосць на каго-н., быць гатовым адпомсціць каму-н.

Як камень у ваду — бясследна прапасці, знікнуць.

|| памянш.-ласк. каме́ньчык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 2 знач.).

◊

Кідаць каменьчыкі ў агарод чый — намякаць на што-н., неадабральна адзывацца пра каго-н.

|| прым. каме́нны, -ая, -ае (да 1 знач.).

К. падмурак.

◊

Каменны мяшок — турма.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закі́даць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што чым.

Кідаючы што‑н., запоўніць (адтуліну, яму і пад.) або пакрыць, засыпаць зверху. Закідаць яму ламаччам. Закідаць разору зямлёй. □ Калі дома скідалі сена ў адрынку, [Юзік] не ўцярпеў, набраў велізарны ахапак і, быццам незнарок, закідаў ім Шуру, збіўшы з ног. Крапіва. // Кінуць у вялікай колькасці на каго‑, што‑н. Закідаць артыста кветкамі. Закідаць танкі гранатамі. // перан. Накіраваць каму‑н. што‑н. у вялікай колькасці. Закідаць прамоўцу пытаннямі.

•••

Закідаць граззю каго — несправядліва абвінаваціць; абняславіць, ачарніць.

Закідаць каменнем каго — асудзіўшы за што‑н., не прызнаць сваім, адвергнуць.

Закідаць шапкамі — лёгка і хутка перамагчы, падолець каго‑н.

закіда́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е; незак.

1. Незак. да закінуць.

2. перан. Разм. Намякаць на што‑н. [Кацярына:] Не ўгаварвай, я ведаю, куды ты закідаеш. Крапіва.

•••

Закідаць вуду куды — тое, што і закідаць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намека́ть несов. намяка́ць (на што); (клонить к чему) хілі́ць (да чаго), ківа́ць (на што); (заикаться о чём) заіка́цца (пра што, аб чым);

я зна́ю, на что он намека́ет я ве́даю, на што ён намяка́е (ківа́е), да чаго́ ён хі́ліць, пра што (аб чым) ён заіка́ецца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

durchblicken

I dúrchblicken

vi глядзе́ць (скрозь што-н.), прагля́дваць

~ lássen* — дава́ць зразуме́ць, намяка́ць (на што-н.)

die Láge ~ — разуме́ць сапра́ўдны стан рэ́чаў

II durchblícken

vt ба́чыць наскро́зь (каго-н., што-н.); разга́дваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

noise [nɔɪz] n.

1. гук, шум; го́ман; гвалт; гру́кат (звыч. непрыемны);

Try not to make a noise when you go downstairs. Пастарайся не шумець, як будзеш спускацца па ўсходах.

2. tech. перашко́да, перашко́ды

♦

make a noise about smth. infml узніма́ць шум з-за чаго́-н.;

make noises about smth. infml дава́ць зразуме́ць што-н., намяка́ць на што-н.;

make encouraging noises выка́зваць адабрэ́нне/падтры́мку, падбадзёрваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

цаля́ць

1. (трапляць) tréffen* vt;

2. (накіроўваць стрэл, удар) zíelen vi (у што-н. nach D);

цаля́ць са стрэ́льбы das Gewéhr ánlegen;

цаля́ць па кім-н. auf j-n zíelen, auf j-n ánlegen;

3. перан. (намагацца, імкнуцца) (áb)zíelen vi (куды-н. auf A); ándeuten vt, ánspielen vi (auf A) (намякаць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ме́ціць​II разм.

1. (цэліць) zíelen vi (у каго-н., у што-н. auf A);

2. (намякаць) ánspielen vi (на каго-н., у што-н., у каго-н. auf A);

3. разм. (імкнуцца да чаго-н.) erzíelen vt, erstrében vt;

ме́ціць высо́ка hoch hináus wóllen*;

куды́ ён ме́ціць? woráuf will er hináus?

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ме́тить​II несов.

1. (целить) цэ́ліць, ме́ціць, ме́рыцца;

2. (на кого, что, в кого, что — иметь в виду, намекать) разг. мець на ўва́зе (каго, што); намяка́ць (на каго, што);

3. (во что — стремиться стать кем-л.) разг. ме́рыцца, цаля́ць, нацэ́львацца;

4. (намереваться) уст. мець наме́р, збіра́цца; (рассчитывать) разлі́чваць; спадзява́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zíelen

vi

1) (auf A, nach D, in A) цэ́ліць(-цца), ме́ціць (у што-н.)

2) (auf A, nach D) імкну́цца (да чаго-н.), дабіва́цца (чаго-н.)

3) (auf A) мець на ўва́зе (што-н.), намяка́ць (на што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)