noun

[naʊn]

n., Gram.

назо́ўнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

gerund [ˈdʒerənd] n. ling. геру́ндый; аддзеясло́ўны назо́ўнік (у англійскай і лацінскай мовах)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

count noun [ˈkaʊntˌnaʊn] n. ling. назо́ўнік, які́ ўжываецца ў адзіно́чным і мно́жным лі́ку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́лічыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

1. Знайсці шляхам вылічэння; вызначыць. Вылічыць агульны назоўнік дробаў.

2. Утрымаць пэўную суму пры выдачы грошай, недаплаціць за што‑н. Вылічыць з зарплаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

part of speech

часьці́на мо́вы (як назо́ўнік, дзеясло́ў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

адушаўлёны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад адушавіць.

2. у знач. прым. Які належыць да свету жывых істот; жывы. // Які адносіцца да катэгорыі назоўнікаў, што азначаюць назвы жывых істот. Адушаўлёны назоўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Súbstantiv

n -s, -e грам. назо́ўнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Díngwort

n -s, -wörter грам. назо́ўнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Stóffname

n -ns, -n рэ́чавы назо́ўнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Háuptnenner

m -s, - матэм. агу́льны назо́ўнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)