snowdrift

[ˈsnoʊdrɪft]

n.

1) гу́рба сьне́гу, сумёт -у m

2) мяце́ліца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

заве́йка, ‑і, ДМ ‑вейцы, ж.

Абл. Завіруха, мяцеліца. На ноч бралася завіруха. Праз завейку пажар быў відзён ледзь-ледзь. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгуля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца; зак.

1. Пачаўшы гуляць, захапіцца гульнёй, забавамі; развесяліцца.

Разгулялася дзіця.

2. Даць сабе поўную волю; праявіць сябе ў поўную меру сваіх сіл, здольнасцей і жаданняў; разысціся.

Футбалісты разгуляліся.

3. Дасягнуць у сваім праяўленні вялікай інтэнсіўнасці, сілы.

Разгулялася мяцеліца.

Разгулялася стыхія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Stúrmwetter

n -s навальні́чнае [штармаво́е] надво́р’е; бура́н, мяце́ліца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Hólle

f -

Frau ~ — (па́ні) Мяце́ліца (у казцы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

узгуля́цца сов., разг. разгуля́ться; подня́ться;

~ля́ўся ве́цер — разгуля́лся ве́тер;

~ля́лася мяце́ліца — подняла́сь (разгуля́лась) мете́ль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абвечарэ́ць, ‑эе; безас. зак.

Разм. Пра надыход вечара, вячэрняй цемені, змроку. Абвечарэла, пачалася мяцеліца, праз рэдкі альшэўнік гнала снег з поля. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ду́йка ’мяцеліца з ветрам’ (Касп.). Гл. ду́я.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

панамята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

Намесці вялікую колькасць. За дзень да прыезду цаліннікаў усхадзілася мяцеліца і панамятала гурбы снегу. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Мяце́ліць ’хутка рухацца’ (гродз., Сцяшк. Сл.). Да мяцеліца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)