трохгало́вы в разн. знач. трегла́вый, трёхгла́вый;

т. змей — трегла́вый змей;

~вая царква́ — трегла́вая це́рковь;

○ ~вая мы́шца — трёхгла́вая мы́шца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бугаро́к, ‑рка, м.

1. Памянш. да бугор.

2. У анатоміі — узвышанасць на касці, да якой прымацоўваецца мышца. Лонны бугарок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

языко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да языка (у 1 знач.). Языковая мышца. Языковыя сасочкі. // Прыгатаваны з языка, языкоў. Языковая кілбаса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mięsień

mię|sień

м. анат. мускул, мышца; цягліца;

~sień sercowy — сардэчная мышца;

napiąć (rozluźnić) ~śnie — напружыць (расслабіць) мышцы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Múskel

m -s, -n, f -, -n му́скул, цяглі́ца, мы́шца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сфі́нктэр, ‑а, м.

Спец. Кольцападобная мышца, скарачэнне якой замыкае або звужвае якую‑н. вонкавую адтуліну або выхад з трубчастага органа. Сфінктэр прамой кішкі.

[Грэч. sphinktēr.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мія-

(гр. mys, myos = мышца)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцце «мышца».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ Мы́ха — у выразе пад мылу ’пад паху’ (Ян.). Можна дапусціць кантамінацыю лексем мышца і ηάχα (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

язы́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да языка (у 1 знач.). Язычныя нервы. Язычная мышца. Язычная века.

2. У лінгвістыцы — утвораны пры ўдзеле языка (у 2 знач.). Язычныя гукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скулавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да скулы ​1 (у 1 знач.). Скулавая косць. Скулавая мышца.

2. Спец. Які мае адносіны да скулы ​1 (у 2 знач.). Скулавы пояс карабля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)