мари́на жив. мары́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

seascape [ˈsi:skeɪp] n. марскі́ краяві́д; мары́на (жывапіс)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Сан-Мари́но

1. г. Сан-Мары́на нескл., м.;

2. (государство) Респу́блика Сан-Мари́но Рэспу́бліка Сан-Мары́на.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

San Marino

[,sænməˈri:noʊ]

Сан-Мары́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бясце́невы, ‑ая, ‑ае.

Які не ўтварае ценю. Марына ўключыла вялізную бясценевую лямпу. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зап’яне́лы, ‑ая, ‑ае.

П’яны, ап’янелы. — Марына! — гукнуў трохі зап’янелы Ліпскі. — Ідзі развітайся. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чантэ́зіма

(іт. centesimo, ад cento = сто)

разменная манета Італіі, Сан-Марына, Ватыкана, роўная 1/100 ліры​2.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

зо́рыць, зору, зорыш, зорыць; незак.

Глядзець, углядацца; сачыць. Марына кланяецца нізка, І Богут зорыць весялей. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клы́гаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Абл. Марудна ісці; клыпаць. Маўчыць Аўген, маўчыць Марына, А конік клыгае ступой. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзіця́тка, ‑а, н.

Разм. Ласк. да дзіця (у 1, 2 знач.). Марына знае нораў сына — Дзіцятка трэба пакарміць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)