штукава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; незак., што.

1. Забіваючы, закладаючы, закрываць наглуха.

Ш. прабоіны.

2. Цыраваць, сшываць нябачным швом (спец.).

Ш. шоўк.

3. перан. і без дап. Выдумляць, майстраваць, вынаходзіць.

Што ты тут узяўся ш.?

|| зак. заштукава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны (да 1 і 2 знач.).

|| наз. штуко́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. і штукава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

pússeln

vt разм. майстрава́ць, вырабля́ць, гарбе́ць (над чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Масты́ріць ’мастачыць, нешта рабіць арыгінальнае’ (мсцісл., З нар. сл.). Рус. кастр., курган. мастырить ’майстраваць што-небудзь’. Бел.-рус. ізалекса. Утворана ад пск., цвяр. масте́рить пры ад’ідэацыі насты́рны. Да ма́йстар (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дупля́нка ж. Hóhlbaumkästchen n -s, - (для птушак);

майстрава́ць дупля́нкі для шпако́ў Stárenkästchen aus éinem hóhlem Baum básteln

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

штукава́ць

(польск. sztukować, ад ням. stücken)

1) закрываць, забіваць чым-н. адтуліну, дзірку;

2) перан. выдумляць, майстраваць, вынаходзіць што-н. (напр. ш. розныя цацкі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

básteln

vt i vi займа́цца (па-аматарску) рамяство́м [тэ́хнікай]; (an D) майстрава́ць (што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zímmern

vt, vi цясля́рыць, майстрава́ць; будава́ць

sich (D) séine Zúkunft ~ — уладко́ўваць сваю́ бу́дучыню

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

змайстрава́ць

1. ánfertigen vt, hérstellen vt; zusámmenzimmern vt;

2. zusámmenbasteln vt; гл. майстраваць; разм. пагард. áusdenken* vt, áussinnen* vt, zusámmenschmieren vt (выдумляць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

будава́ць

(польск. budować, ад с.-в.-ням. bûden)

1) ставіць, мураваць, рубіць дом, узводзіць будынак; рабіць, майстраваць, ляпіць (гняздо);

2) вырабляць, выпускаць (машыны, механізмы);

3) перан. ствараць, тварыць;

4) вычэрчваць геаметрычную фігуру (напр. б. квадрат).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Стрэ́нчыць ‘майстраваць, прыстройваць; нацягваць’ (Нас., Байк. і Некр., Шат.), ‘дагаджаць, наравіць’ (дзярж., Нар. сл.), ‘прыслугоўваць; працаваць’ (Варл.), стрэ́нчыты ‘(настойліва) раіць’ (бяроз., Шатал., Сл. Брэс.), стрэнч, стрэ́нчаньня ‘клопат, турбота’ (чэрв., Нар. лекс.). Паводле Карскага (Белорусы, 149), Цвяткова (Запіскі, 2, 1, 65), Кюнэ (Poln., 100), нельга аддзяліць ад польск. stręczyć ‘злучаць, сцягваць; сватаць’, nastręczyć ‘соваць, упіхваць’; аб польскім слове гл. Брукнер, 518.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)