◎ Лашчо́нец, лашчоніц ’падхалім, падліза’ (Бяльк.). Утворана ад лашчыць (гл.). Дзеяслоў лашчоніцца ’лашчыцца (пра падхаліма)’ мае адыменнае ўтварэнне. Аб суфіксе ‑онец гл. Сцяцко, Афікс. наз., 26–27.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ла́скавы разм, ласка́вы fréundlich; zärtlich (які лашчыць);

будзь ла́скавы! sei so lieb [nett, gut] !

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

knútschen

vt разм.

1) мяць, камя́чыць

2) ці́скаць, гру́ба ла́шчыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

*Масіню́рына, полац. мъстю́рына мая! — лашчыць кошку, кацянё (Нар. лекс.). Да ⁺масенькі. Параўн. рус. пск., цвяр., смал., валаг., каст., вяц. ма́сенький ’вельмі маленькі’, перм. ма́си‑ма́си‑ма́сенькі — падзыўное для авечак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пе́сціць, пе́шчу, пе́сціш, пе́сціць; пе́шчаны; незак.

1. каго. Любоўна даглядаць, пялегаваць; патураць усім жаданням, балаваць.

П. дзяцей.

2. каго. Лашчыць, галубіць.

П. дачку.

3. перан., каго-што. Выклікаць прыемныя адчуванні (пра вецер, сонца і пад.).

Вецер песціць твар.

4. перан., што. Жадаць здзяйснення чаго-н. прыемнага.

П. надзею.

|| зак. вы́песціць, -пешчу, -песціш, -песціць; -пешчаны (да 1 знач.) і спе́сціць, спе́шчу, спе́сціш, спе́сціць; спе́шчаны (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

kráulen

I

vt пачэ́сваць, ці́хенька казыта́ць, гла́дзіць, ла́шчыць

II

vi плыць кро́лем [сты́лем «кроль»]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

caress

[kəˈres]

1.

n.

ла́ска f., абды́мкі pl. only, пацалу́нак -ку m.

2.

v.t.

гла́дзіць, ла́шчыць, пе́сьціць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

азі́міна, ‑ы, ж.

Пасевы, усходы азімых збожжавых культур. Негарачае асенняе сонца лашчыць пажоўклыя бярозавыя гаі, шырокія вагоны зялёнай азіміны. Навуменка. Варанецкі схадзіў на поле азіміны, паглядзеў, ці добра яна ўрунела. Дуброўскі. Лёгкі подых ветру даносіць з поля ледзь чутны водар спелай азіміны і салодкі пах грэчкі. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

głaskać

незак. гладзіць, песціць, лашчыць;

głaskać kogo po ręce — гладзіць каго па руцэ

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пагла́дзіць

1. (лашчыць, мілаваць) stréicheln vt;

пагла́дзіць па гало́ўцы перан Náchsicht üben;

2. (адпрасаваць) plätten vt, bügeln vt, glätten vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)