trowel [ˈtraʊəl] n.

1. ке́льня, лапа́тка

2. садо́вы шу́флік

♦

lay smth. on with a trowel infml перабо́льшваць што-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

łopatka

łopatk|a

ж.

1. рыдлёвачка; шуфлік; лапатка; лапатачка;

2. анат. лапатка;

położyć na obie ~i — пакласці на абедзьве лапаткі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kopystka

ж. абл. драўляная лыжка;

kopystka językowa мед. лапатка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

blade

[bleɪd]

n.

1) лязо́ n. (нажа́, мяча́), палатно́ пілы́

2) меч, мяча́ m.

3) траві́нка, былі́нка f.

4) ліст (расьлі́ны)

5) ло́пасьць вясла́

6) лапа́тка (шыро́кая пляска́тая ко́стка); лапа́тка прапэ́лера

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Пу́льжына (pulżyno) ’лапатка для ачысткі плуга’ (Тарн.). Няясна; відаць, да плуг з перастаноўкай і суфіксам ‑ьш‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лопа́тка ж.

1. уменьш. лапа́тка, -кі ж., жалезнячо́к, -чка́ м.; рыдлёўка, -кі ж., рыдлёвачка, -кі ж.; шу́флік, -ка м.; см. лопа́та;

2. (мастерок) ке́льня, -ні ж.;

3. анат. лапа́тка, -кі ж.;

◊

во все лопа́тки на ўсю моц;

положи́ть на о́бе лопа́тки палажы́ць на абе́дзве лапа́ткі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rake​1 [reɪk]n. гра́блі;

a croupier’s rake лапа́тка круп’е́

♦

as lean/as thin as a rake худы́ як шкіле́т; сухі́ як шчэ́пка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Манці́ла ’мянташка’ (калінк., Мат. Гом.). Балтызм. Параўн. літ. mentė̃ ’лапатка’. Утворана пры дапамозе суф. ‑іла < прасл. ‑idlo.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лапа́тачка ж.

1. памянш. гл. лапата, лапатка;

2. (для расцірання фарбаў, лякарстваў і пад.) Spátel m -s, -, f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

цёрка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Спец.

1. Сельскагаспадарчая машына для выцярушвання семені з галовак канюшыны, ільну і пад. Механічная цёрка. Цёрка-веялка.

2. Лапатка з ручкай, якая ўжываецца ў тынкаванні для разгладжвання тынку. Дзядзька Міхайла вінавата сутуліў плечы і ціха шоргаў цёркай па сцяне. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)