klímmen

* vi (s) кара́скацца, ла́зіць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

навыла́зіць, ‑лазіць, безас. зак.

Разм. Вылезці, выбрацца адкуль‑н. у вялікай колькасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kráxeln

vi (h, s) кара́скацца, ла́зіць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вы́лазіць, ‑лажу, ‑лазіш, ‑лазіць; зак., што.

Разм. Лазячы, усюды пабыць, усё аблазіць.

выла́зіць, ‑ла́жу, ‑ла́зіш, ‑ла́зіць.

Незак. да вылезці.

•••

Аж вочы на лоб вылазяць гл. вока.

Вылазіць са скуры — старацца з усіх сіл.

Не вылазіць з даўгоў — мець увесь час даўгі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разла́зіцца ​1, ‑лезецца.

Незак. да разлезціся.

разла́зіцца ​2, ‑лажуся, ‑лазішся, ‑лазіцца; зак.

Разм. Пачаць вельмі многа лазіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Лаза́к ’верхалаз’ (добр., Мат. Гом.), рус. лавак, лазика ’той, хто добра лазіць па дрэвах’, ’абівальшчык кедравых шышак’, н.-луж. lazak ’той, хто лазіць’. Да лазіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паперала́зіць, ‑лазіць; ‑лазім, ‑лазіце, ‑лазяць; зак., што, цераз што і без дап.

Пералезці — пра ўсіх, многіх. Папералазіць цераз плот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лазу́н ’майстар, ахвотнік высока лазіць (аб дзецях)’ (ТСБМ), ’сысун (аб цяляці)’ (Касп.). Да ла́зіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сценала́з, ‑а, м.

Птушка атрада вераб’іных, якая мае здольнасць лазіць па стромых скалах і жыве ў гарах Еўропы і Азіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kléttern

vi (h, s) ла́зіць, ле́зці, кара́скацца, ускара́сквацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)