вы́кінуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -нься; зак.

1. Кінуцца ўніз адкуль-н.

В. з акна.

2. Вываліцца, выпасці адкуль-н.

Кош выкінуўся з воза.

|| незак. выкіда́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і выкі́двацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

fly at

кі́нуцца адзін на аднаго́ (у бо́йцы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

pitch into

кі́нуцца на каго́-н. з кулака́мі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

абды́мкі, ‑аў; адз. няма.

Ахопліванне рукамі каго‑н. (выказваючы пачуцці радасці, замілавання і пад.). Людзі кінуліся да Васіля Іванавіча, ледзь не заціснулі.. у абдымках, падхапілі на рукі. Лынькоў.

•••

З распасцёртымі абдымкамі — з радасцю, прыветна (сустрэць, прыняць і пад.).

Кідацца (кінуцца) у абдымкі гл. кінуцца.

Схапіць у абдымкі гл. схапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Reißáus

~ néhmen* разм. кі́нуцца наўцёкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Ма́йнуць ’кінуцца’ (Ян.). Да май 3 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

амби́ция амбі́цыя, -цыі ж.;

◊

уда́риться (вломи́ться, войти́) в амби́цию кі́нуцца ў амбі́цыю.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

◎ *Папэ́ндзіцца, попэндытысь ’кінуцца, памчацца’ (Клім.). З польск. popędzić się ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

амбі́цыя

(польск. ambicja, ад лац. ambitio)

абвостранае самалюбства, празмернае пачуццё асабістай годнасці;

кінуцца ў амбіцыю — выявіць крайнюю крыўдлівасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ба́цнуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак. і аднакр.

Разм. З шумам паваліцца, кінуцца. Мікалай Яўсеевіч шмыгнуў у суседні пакой і бацнуўся на канапу. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)