караго́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Калектыўны танец у славянскіх народаў, удзельнікі якога з песнямі ходзяць па крузе (звычайна ўзяўшыся за рукі), а таксама ўдзельнікі такога танца.

Вадзіць к.

Кружыцца ў карагодзе.

2. Круг, утвораны людзьмі, якія ўзяліся за рукі падчас гульні, танца і пад.

Дзеці сталі ў к. вакол ёлкі.

|| прым. караго́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вальсава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; незак.

Танцаваць вальс, кружыцца ў вальсе. Можна было.. па-ранейшаму весела і лёгка вальсаваць, успамінаючы нашу ваенную маладосць, падпяваючы пра тую месячную ноч, якая не была ніколі нашай... Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dizzy [ˈdɪzi] adj.

1. : I am dizzy. У мяне кружыцца галава.

2. галавакру́жны, надзвыча́йны

♦

the dizzy heights infml высо́кая паса́да

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прына́дны, ‑ая, ‑ае.

Прываблівы, прывабны, спакуслівы. Вокны ў пакоі пана падлоўчага святлелі прынадным бляскам. Колас. Так кружыцца маюць звычай Часта чайкі над вадою Над прынаднаю здабычай. Крапіва. [Яша] крыху паблукала між дрэў, шукаючы прынадную мясцінку. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ВІРАЛЕ́

(франц. virelai ад virer кружыцца),

шасцірадковая страфа, інтанацыйна падзеленая на 2 трохрадкоўі. Першыя 2 радкі трохрадкоўя звязаны парнай рыфмай, 3-і кароткі радок рыфмуецца з 6-м, таксама ўкарочаным.

Узнікла ў старафранц. паэзіі. У бел. паэзіі дакладна вытрымана страфічная будова вірале ў вершы Я.Купалы «З летніх малюнкаў». Вірале называюць таксама 9-радковы верш з рыфмоўкай аБааБааБа.

т. 4, с. 190

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

twirl​1 [twɜ:l] n.

1. ві́хар;

a twirl of dust віху́ра пы́лу;

do a twirl вярце́цца, кружы́цца

2. віхо́р; ку́дзер, завіто́к, завіту́шка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Вярну́цца (БРС, Бяльк.) ’нахіляцца, паварочвацца’ (БРС). Укр. верну́тися ’вярнуцца; кружыцца (аб галаве)’, рус. вернуться ’вярнуцца назад’, ст.-рус. вернутися ’тс’, славен. vŕniti se ’вярнуцца, вяртацца’, серб.-харв. вр́нути се, макед. врне се, балг. върна се ’тс’ паходзяць ад кораня vert‑/vort‑/vъrt‑ і суф. nǫti (sę). Гл. яшчэ вярну́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

kréisen

1.

vi круці́цца, кружы́цца, вярце́цца; цыркулява́ць, абарача́цца (пра кроў)

2.

vt круці́ць, вярце́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

круціцца, кружыцца, вярцецца / пра ваду: віраваць

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

reel​4 [ri:l] v.

1. круці́цца, кружы́цца;

His head reeled. У яго закружылася галава.

2. хіста́цца, гайда́цца

reel off [ˌri:lˈɒf] phr. v. ху́тка, без перапы́нку чыта́ць або́ раска́зваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)