кругападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які па форме, абрысах нагадвае круг. Кругападобная паляна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поворо́тный в разн. знач. паваро́тны;

поворо́тный круг ж.-д., театр. паваро́тны круг;

поворо́тный трансформа́тор техн. паваро́тны трансфарма́тар;

поворо́тный пункт в разви́тии паваро́тны пункт у развіцці́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

поро́чный

1. распу́сны; разбэ́шчаны; сапсава́ны; гане́бны;

поро́чный хара́ктер сапсава́ны (разбэ́шчаны, распу́сны) хара́ктар;

2. в др. знач. зага́нны;

поро́чные ме́тоды зага́нныя ме́тады;

◊

поро́чный круг зага́нны круг.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

runda

ж. спарт.

1. круг; кола; (на бегавой дарожцы і да т.п.);

runda honorowa — ганаровы круг;

2. круг; тур; раунд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ко́ла Круг на зямлі, праведены дзецьмі ў час гульні (Стол.). Тое ж круг, чур, чырта (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

азімута́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае дачыненне да вызначэння азімута. Азімутальны круг компаса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Круга́ ’вір’ (Яшк.). Гл. круг 3.

Круга́ ’вакол’ (Янк. Мат., Сцяц. Нар.). Гл. круг 1. Фармальная структура няясная.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Vórrunde

f -, -en спарт. адбо́рачны круг

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Кружа́ла 1 ’дуга, на якой кладуць скляпенне, арку’ (ТСБМ). Да круг 1 (гл.).

Кружа́ла 2 ’ганчарны станок’ (Рам.). Да кружыць. Гл. круг 1.

Кружа́ла 3 ’прыстасаванне на лёдзе для катання па кругу’ (Янк. III). Да кружыць. Гл. круг 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вертыка́л, ‑а, м.

Спец. Круг нябеснай сферы, які праходзіць праз зеніт і зададзены пункт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)