2) элементы рэльефу Месяца, якія маюць лінейную форму.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
szkic, ~u
м.
1. накід, эскіз;
2. нарыс;
3. абрыс, контур
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
А́БРЫС
(ад ням. Abriß чарцёж, план),
контур прадмета, нанесены на паперу э дапамогай ліній. 1) У геадэзіі — схематычны план участка мясцовасці з указаннем прамераў і тлумачальнымі надпісамі. Робіцца ад рукі ў полі пры некат. метадах наземнай тапагр. здымкі. Выкарыстоўваецца пры складанні дакладных тапагр. планаў, апазнаванні на аэраздымках пунктаў геадэзічнай сеткі, у турысцкіх паходах.
2) У архітэктуры 17 — 1-й пал. 18 ст. — схематычная лінейная выява плана будынка без паказу яго канструкцый, таўшчыні сцен і г.д. У 2-й пал. 18 ст. заменены арх.праектам, з выкарыстаннем планаў, фасадаў, разрэзаў і інш., якія давалі нагляднае ўяўленне пра архітэктуру будынка.
3) У выяўленчым мастацтве — контурная выява прадмета, гл.Контур.
2) дава́ць бе́глы агля́д чаго́; апі́сваць у агу́льных абры́сах што
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
сілуэ́т
(фр. silhouette, ад Е. de Silhouette = прозвішча фр. міністра 18 ст.)
1) контурнае аднатоннае адлюстраванне чаго-н. на іншым фоне або выразны контур прадмета;
2) абрысы чаго-н., якія віднеюцца ў тумане, у цемры, на вялікай адлегласці;
3) знешні контур аб’екта ў архітэктуры і скульптуры.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
figuration
[,fɪgjəˈreɪʃən]
n.
1) фо́рма f.; абры́с, ко́нтур -у m.
2) фармава́ньне n., надава́ньне фо́рмы, афармле́ньне n.
3) арнамэнта́цыя f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
абры́с, ‑у, м.
Малюнак прадмета адной вонкавай рыскай; контур. Я помніць буду скал абрысы І вашу песню, кіпарысы!Пушча.Навакольныя прадметы набывалі ранейшыя, знаёмыя абрысы.Навуменка.//перан. Агульная характарыстыка, беглы агляд чаго‑н. У хадзе распрацоўкі трох тэм, якія ўзніклі яшчэ на зары творчасці, Танк намаляваў у агульных абрысах вобраз новага станоўчага героя.У. Калеснік.
[Ням. Abriss.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абры́с
(ням. Abriss)
1) лінія, якая ачэрчвае знешнюю форму прадмета; контур;
2) геад. чарцёж, зроблены ў палявых умовах ад рукі з абазначэннем дадзеных вымярэнняў, неабходных для складання дакладнага плана;
3) контур малюнка на празрыстым матэрыяле для пераносу на літаграфскі камень;
4) перан. агульная характарыстыка, беглы агляд чаго-н.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
разлёт, ‑у, М ‑лёце, м.
1.Дзеяннепаводледзеясл. разлятацца 1 (у 1 знач.) — разляціцца (у 1 знач.). //Контур, абрысы чаго‑н. у выглядзе раскінутых, прыўзнятых крылаў. Разлёт броваў.
2. Палёт, рух з паступова нарастаючай скорасцю; скорасць, набраная такім налётам, рухам. З разлёту .. [вятры] білі ў стромкі бераг, выстрыгалі барханы.Ракітны.З разлёту .. [танк] зрабіў круты круг.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)