herbéirufen

* vt клі́каць, падзыва́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мани́ть несов.

1. (звать) клі́каць, зваць;

2. перен. ва́біць, прыця́гваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

hérrufen

* vt гука́ць, клі́каць, падзыва́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

przywoływać

незак. заклікаць; клікаць, прызываць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

invoke

[ɪnˈvoʊk]

v.t.

1) клі́каць, прасі́ць (рату́нку)

2) умо́льваць, малі́ць

3) выкліка́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

по́мач, ‑ы, ж.

Дапамога, падмога. [Самоцька:] — Прападу, калі не будзе ніякай помачы. Чорны. Малы адвык ужо клікаць на помач бабулю ці маму і пачынае свой дзень самастойна. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кліч ’заклік, крык, вокліч’ (ТСБМ). Гл. клікаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кілі́чка ’кнігаўка’ (Сцяшк. Сл.). Няясна. Гл. клікаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ба́біцца, ‑блюся, ‑бішся, ‑біцца; незак.

Абл. Корпацца, капацца, важдацца. [Мяжэнны:] — А ты доўга бабіцца будзеш? — падагнаў Валяр’яна. — Зараз, Емяльянавіч, зараз, — паправіў на галаве картуз Бяньчук і .. пачаў клікаць дзяцей. Гроднеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Клі́кацца ’падтрымліваць сувязь, мець зносіны’ (Нар. словатв.). Параўн. клікаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)