Stráfmilderung

f -, -en змякчэ́нне ка́ры

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

abolition [ˌæbəˈlɪʃn] n. адме́на, касава́нне;

the abolition of capital punishment адме́на смяро́тнага пакара́ння/смяро́тнай ка́ры

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

то́ўшча ж. (масса) то́лща;

т. зямно́й кары́ — то́лща земно́й коры́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

мача́ла, -ы, мн. -ы, -ча́л і -аў, ж.

Тонкія доўгія палоскі з лубянога слоя ліпавай кары, з якіх вырабляюць рагожу, вяроўкі і пад.

|| прым. мача́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ако́рына, ‑ы, ж.

Разм. Кавалак кары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

braun

a кары́чневы; бу́ры, смугля́вы; ка́ры

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

крушы́на, -ы, ж.

Невялікае лісцевае дрэва сямейства крушынавых з чорнымі неядомымі ягадамі, а таксама слабіцельная настойка з кары гэтага дрэва.

|| прым. крушы́навы, -ая, -ае.

К. куст.

Сямейства крушынавых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ако́р’е, ‑я, н., зб.

Разм. Кавалкі кары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэкто́ніка, -і, ДМ -ніцы, ж. (спец.).

1. Раздзел геалогіі, які вывучае структуру зямной кары, яе рух і дэфармацыі.

2. У архітэктуры: тое, што і архітэктоніка.

|| прым. тэктані́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

інтру́зія, ‑і, ж.

Спец.

1. Працэс нагнятання магмы ў тоўшчу зямной кары. Працэс інтрузіі.

2. Геалагічнае цела, якое ўтварылася ў зямной кары ў выніку застывання магмы.

[Ад лац. intrusus — упхнуты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)