komedia

komedi|a

ж. камедыя;

~a w dwu aktach — камедыя ў двух актах;

a to ci ~a! — камедыя дый годзе!;

grać ~ę — іграць камедыю; ламаць камедыю

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

szopka

ж.

1. батлейка;

2. камедыя; фарс

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

фееры́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які з’яўляецца феерыяй. Феерычная камедыя.

2. перан. Казачны, чароўны. Калі чорнае шкло загарадзіла ілюмінатар, падарожнікі ўбачылі сапраўды феерычную карціну. Гамолка. // Разм. Надзвычайны, дзівосны. Феерычная хуткасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фееры́чны

1. театр. феери́ческий;

~ная каме́дыя — феери́ческая коме́дия;

2. перен. феери́ческий, феери́чный;

~нае відо́вішча — феери́ческое зре́лище

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

камедыягра́фія

(ад камедыя + -графія)

1) камедыйнае пісьменніцкае мастацтва;

2) сукупнасць камедыйных твораў народа, пэўнай эпохі, пісьменніка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эско́рт, ‑у, М ‑рце, м.

Канвой, ахова, якая суправаджае каго‑, што‑н. Паказаўся ганаровы эскорт і картэж чорных бліскучых «Чаек». Карпаў. Камедыя з паліцэйскім эскортам была разыграна ўладай наўмысна, каб выдаць за сапраўднасць версію аб тым, што на канферэнцыю напаў натоўп людзей і разграміў яе. Машара.

[Фр. escorte.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

opera

oper|a

ж. опера;

napisać (wystawić) ~ę — напісаць (паставіць) оперу;

istna ~a! — сапраўдная камедыя!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

накшта́лт, прыназ. з Р.

Спалучэнне з прыназоўнікам «накшталт» выражае параўнальныя адносіны: указвае на прадмет, з’яву, прызнак, да якіх падобны якія‑н. прадметы, з’явы, прызнакі. Міхал Тварыцкі бачыў перад сабой нешта накшталт скрыжавання гарадскіх вуліц. Чорны. Камедыя будзе гучаць актуальна, свежа да таго часу, пакуль з жыцця зусім не знікнуць тыпы накшталт Гарлахвацкага і Зёлкіна. Казека. Пятляла рэчка тут накшталт вужакі. Машара.

[Польск. na ksztalt.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́ска ж., в разн. знач. ма́ска;

◊ каме́дыя ма́сак — коме́дия ма́сок;

зняць (скі́нуць) ~ку — снять (сбро́сить) ма́ску;

сарва́ць ~ку — сорва́ть ма́ску;

пад ~кай — (каго, чаго) под ма́ской (кого, чего)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сатыры́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да сатыры (у 2 знач.); які з’яўляецца сатырай, змяшчае ў сабе сатыру. Сатырычная камедыя. Сатырычныя вершы. □ У час вайны я зноў вярнуўся да сатырычнага жанру. Крапіва. // Уласцівы сатыры (у 2 знач.), сатырыку; выкрывальны. У гэтым творы [«Сон Анупрэя»] Змітрок Бядуля падымаецца да сатырычнага паказу ўлад. Каваленка. У сатырычным плане паказвае аўтар хітрую палітыку Сурвілы. Барсток.

2. З’едліва-насмешлівы; іранічны. Вялікі сатырычны эфект [у сатырычных вершах Коласа] давала зніжана-бытавая сялянская лексіка. Гіст. бел. сав. літ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)