бліскаце́ць, ‑ціць; незак.

Зіхацець, пералівацца святлом; іскрыцца. Між хмызнякоў і траў бліскацела ржавая балотная вада. Пестрак. Пад ..[сонечнымі] праменямі бліскацела, знікаючы пад калёсамі аўтобуса, [стужка] шашы. Мяжэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сия́ть несов.

1. (светить) ззяць, свяці́ць; (блестеть) блішча́ць; (сверкать) зіхаце́ць;

2. перен. ззяць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

С’я́чык старое ’брошка’ (Сл. Брэс., Сакал.). Магчыма, вытворнае ад с’яць ’ззяць, зіхацець’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

twinkle​2 [ˈtwɪŋkl] v. бліскаце́ць, зіхаце́ць, мігаце́ць, мігце́ць;

Her eyes twinkled with merriment. Яе вочы зіхацелі ад весялосці.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rozpromieniać się

незак. блішчаць, свяціць, зіхацець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

*Сяхаціць, сяхоті́ты ’бліскаць; блішчаць’, сяхо́тня ’маланка’ (Сл. Брэс.), сяхоты́ты ’ззяць’: зоры сяхотят (кам., ЖНС). Гл. зіхацець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сія́ць ‘ззяць, зіхацець’ (Бяльк., ТС), с’яць (sjać) ‘тс’ (Пятк. 2), ст.-бел. сьѧти ‘тс’ (Альтбаўэр). Гл. ззяць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

scintillate [ˈsɪntɪleɪt] v.

1. зіхаце́ць; блішчэ́ць; блі́скаць;

Diamonds scintillate. Дыяменты зіхацяць.

2. выпраме́ньваць;

Her eyes scintillated. Яе вочы блішчэлі (ад радасці).

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

lśnić się

незак.

1. блішчаць, зіхацець;

2. ільсніцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

shimmer

[ˈʃɪmər]

1.

v.i.

мільга́ць, мірга́ць, мільгаце́ць, мігаце́ць, мігце́ць; зіхаце́ць

2.

n.

мігаце́ньне, мігце́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)