Мацяры́зна ’зямельная або маёмасная ўласнасць, атрыманая ў спадчыну па мацярынскай лініі’ (Гарб.; Працы, 8, Нас.; шчуч.,͡ Сцяшк. Сл.), ст.-бел.материзна, матерызна ’мацярынская спадчына’ (XV ст.), люди материзные ’адзін з відаў прыгонных’ запазычаны са ст.-польск.macierzyzna ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 78).
Грунт2 ’галоўна, важна’ (Сцяц.). Запазычанне з польск.grunt ’тс’ (< ням.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
планта́цыя, ‑і, ж.
1. Буйная капіталістычная зямельная гаспадарка, якая займаецца вырошчваннем якіх‑н. спецыяльных культур (першапачаткова ў Амерыцы і каланіяльных краінах на плантацыях працавалі рабы).
2. Вялікі ўчастак зямлі, заняты спецыяльнай сельскагаспадарчай культурай. Плантацыя грэчкі. □ Мы наяве ўбачылі блакітныя азёры льноў, каласістыя масівы жыта, пшаніцы, кукурузы, шырокія плантацыі агародаў.Бялевіч.
[Ад лац. plantatio — пасадка.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Kléinbetrieb
m -(e)s, -e дро́бная вытво́рчасць; дро́бнае прадпрые́мства; дро́бная зяме́льная гаспада́рка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Прыда́так, прыда́ток, мн. л. прыда́ткі ’дадатак; зямельная надбаўка да асноўнай паласы’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Ласт., Байк. і Некр., Др.-Падб., Касп.; докш., Янк. Мат.; тураў., Выг. дыс.; Сл. ПЗБ, ТС, Сл. Брэс., ЛА, 2). Сюды ж прыда́тны ’прыгодны, здатны, здольны’ (ТСБМ, ТС). Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад прыда́ць < прасл.*pridati, прэфіксальнае да *dati (гл. дар).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
рэ́нтаж.эк. Rénte f -, -n;
зяме́льная рэ́нта Bódenrente f -; Grúndrente f;
пажыццёвая рэ́нта lébenslängliche Rénte;
чы́стая рэ́нта Réinrente f
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
rolny
roln|y
зямельны, аграрны;
gospodarstwo ~e — сельская гаспадарка;
reforma ~a — зямельная (аграрная) рэформа
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
тэрыто́рыя
(лац. territorium, ад terra = зямля)
1) зямельная прастора з пэўнымі межамі (напр. т. раёна, т. горада);
2) вобласць распаўсюджання якіх-н. з’яў (напр. моўная т.).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
абша́р Прастора, тэрыторыя, наваколле; агромністая зямельная плошча (Сен.Касп., Нясв.). Тое ж аба́пал, абаполь (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
морг1, ‑а, м.
Трупярня. Стары інвалід быў забіты насмерць, і яго адразу адвезлі ў морг.Лынькоў.
[Фр. morgue.]
морг2, ‑а, м.
Старая зямельная мера (0,71 гектара). Тым часам з дому для падмогі, Саху забраўшы і нарогі, Антось прыехаў і на грэчку Узняў маргоў са два папару.Колас.
[Польск. morg.]
морг3, выкл.узнач.вык.
Разм. Ужываецца для абазначэння адзінкавага кароткага маргання (аддзеясл. маргнуць і маргаць).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)