sabotage​2 [ˈsæbətɑ:ʒ] v.

1. сабатава́ць, сабата́жнічаць

2. арганізо́ўваць дыве́рсію, ве́сці падрыўну́ю рабо́ту;

sabotage smb.’s plans зрыва́ць чые́-н. пла́ны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Перары́вам, з перарывам, перарывісты (дождж) ’дождж з перапынкамі’ (спарадычна на ўсёй тэрыторыі, ЛА, 2), перарыўшы ’кароткачасовы (дождж)’ (віл., чэрв., Сл. ПЗБ). Да пераціх.) і ‑рыў < зрываць — дзеяслова шматразовага дзеяння ад рваць < прасл. *rbvati — ryvati.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

demaskíeren

vt зрыва́ць ма́ску (з каго-н.); перан. выкрыва́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кандэнса́цыя, ‑і, ж.

1. Згушчэнне, ушчыльненне. Кандэнсацыя малака. Рэакцыя кандэнсацыі. // Ператварэнне ў вадкасць пары або газу.

2. Накапленне. Кандэнсацыя энергіі.

3. перан. Пра сцісласць думкі, выказвання і пад. Ізноў кандэнсацыю ўсяго матэрыялу [лістоўкі] даём у рамцы: — Не зрываць тэрмінаў! Шынклер. Кароткія нататкі патрабуюць выключнай кандэнсацыі зместу. «Беларусь».

[Лац. condensatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Смы́каць ‘выскубваць, шчыпаць, тузаць’ (ТСБМ, Шымк. Собр., Гарэц., Байк. і Некр., Ласт., Сержп. Прымхі, Сл. ПЗБ, ТС), ‘часаць’ (Уладз.). Параўн. укр. сми́кати ‘тс’, рус. дыял. смы́кать ‘тузаць, праць, церці’, польск. smykać ‘тузаць, зрываць’, чэш. smýkati ‘цягнуць, валачыць’, славац. smýkat’ ‘тс’, в.-луж. smykać ‘слізгаць’, н.-луж. śmykaś ‘соўгаць, тачыць’, серб.-харв. сму́цати ‘сцягваць, зрываць’. Прасл. *smykati, роднаснае літ. šmùkti ‘спаўзаць, спадаць’, лат. šmukt ‘уцякаць, саслізгваць’ < і.-е. *(s)meuk‑/*(s)meug‑ (Фасмер, 3, 694–695; Шустар-Шэўц, 1325–1326; SEK, 4, 325–326). Гл. таксама формы без рухомага s‑ пад мыкаць 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Андрамо́ны ’рыззё, рызманы’ (Нас.), андрымоніць (КТС), адрамоны (Нас.). Няясна. Магчыма, звязана з драць зрываць, абрываць’ ці адраць ’абрабаваць’ (ст.-польск. niewiasta odrana ’абрабаваная жанчына’); элемент мон мог узнікнуць у выніку аналогіі з лахманы, рызманы, ахламон.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

frustrate

[ˈfrʌstreɪt]

v.t.

1) раскіда́ць, зрыва́ць (пля́ны); рабі́ць дарэ́мнымі спадзява́ньні

2) расчаро́ўваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

obrywać

незак. абрываць, зрываць;

obrywać płatki kwiatów — абрываць пялёсткі кветак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wrench​2 [rentʃ] v. (off, away)

1. зрыва́ць; вырыва́ць;

wrench the door open узлама́ць дзве́ры

2. med. вывіха́ць (нагу, руку і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зрыва́нне ср.

1. срыва́ние, срыв м.; сдёргивание; снос м.;

2. разг. срыва́ние;

3. вымеще́ние;

1-3 см. зрыва́ць I 1-3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)