канцыля́ршчына, ‑ы, ж.

1. Канцылярская работа.

2. перан. Неапраўданы, празмерны фармалізм у вядзенні справы. Змагацца з канцыляршчынай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cross swords

змага́цца; свары́цца, калаці́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

tussle

[ˈtʌsəl]

v.i.

ту́зацца, штурха́цца; змага́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

war against

змага́цца з чым

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

раззбро́іць, -ро́ю, -ро́іш, -ро́іць; -ро́ены; зак., каго-што.

1. Адабраць у каго-н. зброю, пазбавіць сродкаў узбраення.

Р. палонных.

2. перан. Пазбавіць магчымасці змагацца, пярэчыць і пад.

Ідэйна р. праціўніка.

|| незак. раззбро́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. раззбро́йванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зма́зацца, змажуся, змажашся, змажацца; зак.

1. Змазаць сабе што‑н. чым‑н. Змагацца вазелінам. Змагацца ёдам.

2. Разм. Спэцкацца, вымазацца чым‑н. Змагацца граззю.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Сцерціся, размазацца (пра што‑н. намаляванае, напісанае і пад.). Штрыхі змагаліся.

4. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Расходавацца на змазку, змазванне. Увесь крэм змагаўся.

5. (1 і 2 ас. не ўжыв.); перан. Разм. Аказацца малаэфектным, расплывістым; сажавацца, звесціся на нішто. — Не быць, Косця, вяселлю.. Усё змагалася... Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удзесяцяро́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад удзесяцярыць.

2. у знач. прым. Значна павялічаны. Змагацца з удзесяцяронай сілай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згуртава́ны geschlóssen; éinig, éinmütig;

змага́цца згуртава́нымі рада́мі in geschlóssenen Réihen kämpfen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

labour​2 [ˈleɪbə] v. BrE

1. (цяжка) працава́ць

2. змага́цца, ве́сці барацьбу́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

процібо́рстваваць, ‑ствую, ‑ствуеш, ‑ствуе; незак., каму-чаму.

Кніжн. Змагацца супраць каго‑, чаго‑н., процідзейнічаць каму‑н. Проціборстваваць сіле. Проціборстваваць злу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)