канцыля́ршчына, ‑ы, ж.
1. Канцылярская работа.
2. перан. Неапраўданы, празмерны фармалізм у вядзенні справы. Змагацца з канцыляршчынай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зма́званне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. змазваць — змазаць (у 1 знач.) і змазвацца — змагацца (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
галаваця́пства, ‑а, н.
Разм. Нядбайнасць і бесталковасць у вядзенні якой‑н. справы; паводзіны галавацяпа. Змагацца з галавацяпствам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адзінабо́рнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Змагацца адзін на адзін з кім‑, чым‑н. або аднаму з некалькімі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
cross swords
змага́цца; свары́цца, калаці́цца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
tussle
[ˈtʌsəl]
v.i.
ту́зацца, штурха́цца; змага́цца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
war against
змага́цца з чым
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
раззбро́іць, -ро́ю, -ро́іш, -ро́іць; -ро́ены; зак., каго-што.
1. Адабраць у каго-н. зброю, пазбавіць сродкаў узбраення.
Р. палонных.
2. перан. Пазбавіць магчымасці змагацца, пярэчыць і пад.
Ідэйна р. праціўніка.
|| незак. раззбро́йваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. раззбро́йванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зма́зацца, змажуся, змажашся, змажацца; зак.
1. Змазаць сабе што‑н. чым‑н. Змагацца вазелінам. Змагацца ёдам.
2. Разм. Спэцкацца, вымазацца чым‑н. Змагацца граззю.
3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Сцерціся, размазацца (пра што‑н. намаляванае, напісанае і пад.). Штрыхі змагаліся.
4. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Расходавацца на змазку, змазванне. Увесь крэм змагаўся.
5. (1 і 2 ас. не ўжыв.); перан. Разм. Аказацца малаэфектным, расплывістым; сажавацца, звесціся на нішто. — Не быць, Косця, вяселлю.. Усё змагалася... Мыслівец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
удзесяцяро́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад удзесяцярыць.
2. у знач. прым. Значна павялічаны. Змагацца з удзесяцяронай сілай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)