дэсмало́гія

(ад гр. desmos = звязка + -логія)

раздзел анатоміі, які вывучае суставы і звязкі шкілета.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дэсмасо́мы

(ад гр. desmos = звязка + сома)

паверхневыя структуры, якія садзейнічаюць злучэнню клетак у жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дэсмургі́я

(ад гр. desmos = звязка + ergon = справа)

раздзел хірургіі, які вывучае метады накладання павязак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Адплікну́ць ’адшпіліць, выпрагчы каня’ (Янк. I), мабыць, з польскага (параўн. польск. plik звязка’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Жбунт ’звязка, скрутак’ (КСТ). Кантамінацыя жмут 1 (гл.), жгут і бунт 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скарпунец ‘звязка?’: нізкі верасовых скарпунцоў (ЛіМ, 1971, 19 лют.). Няясна (ад скарпаць?, гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Таро́к ’звязка плыта’ (Мат. Гом.), ’адзін рад змацаваных бярвенняў у плыце’ (кіраў., Нар. сл.), ’звязка для сплаву плытоў тарцом уперад’ (Дэмб. 2), ’тарэц (канец бярвенняў у плыце)’ (віц., Нар. сл.), ’кладка праз рэчку з бярвенняў’ (Бяльк.). Укр. дыял. то́рок ’невялічкі плыт’, рус. дыял. то́рок ’тс’. Гл. тар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Па́жылка ’звязка, якая злучае ніт з панажом у ткацкім станку’ (Мядзв.). Гл. жыла, жылка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дэсмала́зы

(ад гр. desmos = звязка)

ферменты, якія расшчапляюць арганічныя злучэнні шляхам разрыву сувязей паміж атамамі вугляроду.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дэсмо́ліз

(ад гр. desmos = звязка + -ліз)

сукупнасць працэсаў расшчаплення арганічных злучэнняў у тканках пад уплывам дэсмалазаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)